Poplegende Manfred Mann wordt dit jaar 84, maar het woord ‘pensioen’ komt niet in zijn vocabulaire voor. Wel laat hij interviews over aan gitarist Mick Rogers. “Manfred is soms een lastig portret. Ik praat wat makkelijker.”
Het is exact 60 jaar geleden dat Manfred Mann zijn eerste trans-Atlantische nummer 1 hit noteert. Do Wah Diddy Diddy, een speels niemendalletje dat tot op de dag van vandaag op de setlist van de band te vinden is. Het singletje zal de aftrap betekenen van een langlopende carrière. Via de jazz belandt de in Zuid-Afrika geboren toetsenist in de popmuziek, scoort hits, keert weer terug naar de jazz om uiteindelijk in de jaren zeventig mondiale successen te boeken met een eclectische mix van pop, progressieve rock en klassieke muziek. Vanaf dat moment onder de noemer Manfred Mann’s Earth Band (MMEB).
Mick Rogers, nu 77 jaar oud, richt in ’71 samen met Manfred Mann de MMEB op. Mann, die op dat moment een geflopt jazz-project achter de rug heeft, wil muzikaal een andere kant op en zoekt een zanger. Bij de eerste kennismaking brengt Rogers zijn gitaar mee. “Oh, kun je dat ook, zei Manfred”, herinnert Rogers zich. “We hadden geen idee waar het allemaal op uit zou draaien, maar we voelden dat de samenwerking potentie had.”
Colin Pattenden (bas) en Chris Slade, de succesdrummer die later opduikt bij mega-acts als AC/DC, sluiten weldra aan. Naast eigen werk profileert de band zich met covers van Bob Dylan, Randy Newman en vooral Bruce Springsteen.
Rogers kijkt met genoegen terug op de eerste periode. “Onze albums werden gewaardeerd door publiek en pers, maar ook live stond de band als een huis. Persoonlijk vond ik de tournee door Amerika het hoogtepunt. Hoewel onze platenverkoop daar bescheiden was, liepen de arena’s vol. Twintigduizend bezoekers per avond was geen uitzondering.”
Na vier jaar met de Earth Band begaat Rogers een vergissing. Een ‘enorme vergissing’, zoals hij het zelf uitdrukt. Vanwege muzikale meningsverschillen verlaat hij de band. “Ik was een etterbak in die tijd en moest nog volwassen worden. Ik vond dat de muziek avontuurlijker moest en weigerde nummers te zingen die Manfred aandroeg. Mijn vertrek was onvermijdelijk.”
Voor hem dient zich juist dan een spectaculair alternatief aan. In de band van Frank Zappa is nog plek voor een basgitarist. En voor hij het beseft staat Rogers naast Zappa op het podium. “Ik was in Los Angeles getuige van een soundcheck van Frank Zappa. Ik kon mijn oren niet geloven. Echt, wat was dat briljant. Vervolgens kreeg ik een basgitaar in de handen geduwd. Of ik zin had… Ha, wat dacht je?”
Rogers lijkt van de hel in de hemel terecht te zijn gekomen. “Ik heb een aantal shows met Zappa gedaan, dat was een onvergetelijke ervaring. Maar ik heb nooit meegespeeld op een plaat van hem, bovendien kreeg onze samenwerking geen vervolg. Vlak daarna zat ik in Melbourne en zag MMEB op de tv met Blinded By The Light. Toen realiseerde ik me: ik heb een enorme vergissing begaan.”
Rogers is dan vervangen door zanger Chris Thompson. Met hem neemt de band het album The Roaring Silence op, waarvan de single Blinded By The Light wordt getrokken. Laat nou uitgerekend dat nummer, geschreven door Bruce Springsteen, in een ruk doorstoten naar de eerste plaats in de Amerikaanse hitlijsten. Voor Manfred Mann betekent het na Do Wah Diddy Diddy zijn tweede nummer-1 hit in de VS. Én, pikant genoeg, de enige Springsteen-song die ooit de hoogste positie heeft bereikt. Hoewel de versie van MMEB het origineel overvleugelt, heeft Bruce Springsteen nooit onder stoelen of banken gestoken dat hij die vertolking vreselijk vindt. Kinnesinne heet dat.
Na een periode van muzikale omzwervingen keert Rogers midden jaren tachtig weer terug bij de Earth Band. “Ik bezocht een show van ze in Londen en ontmoette ze na afloop. Het werd me duidelijk dat Manfred me weer terug wilde als gitarist. Sindsdien ben ik gebleven.”
Op een hiaat eind jaren tachtig na is de band altijd blijven bestaan. Met Manfred Mann en Mick Rogers als enig overgebleven oerleden. Het repertoire heeft geen schokkende veranderingen ondergaan. “Natuurlijk spelen we alle hits, dat verveelt nooit. Het zijn geweldige nummers.”
Van stoppen is geen sprake. “Manfred is nu 83, maar je zou het hem niet geven. De band houdt hem jong. Mij ook. Maar hij heeft wel kuren en kan soms lastig zijn. Daarom doe ik de interviews. Ik zou graag een Amerikaanse tour willen doen. Maar dat gaat niet gebeuren, aangezien Manfred geen lange vluchten meer wil maken. Nou ja, dan houdt het op.”
Manfred Mann’s Earth Band is te zien: Metropool Hengelo 26/4, Boerderij Zoetermeer 27/4.