Ze bestaan al zeven jaar, stonden op Pinkpop en speelden met Slayer en Marilyn Manson. Toch ging de eerste echte headlinetour van The Charm The Fury pas vorige week van start.
‘Super eng’ noemt zangeres Caroline Westendorp de missie van de Amsterdamse metalband. “Je moet het allemaal maar waarmaken”, zegt ze. “We durven het echter aan. Door de shows die we op festivals en als supports van grote namen uit de metalscene hebben gedaan, hopen we voldoende publiek naar de popzalen te trekken. Maar ‘the pressure is real’.”
The Charm The Fury was de revelatie op Pinkpop dit jaar. De granietharde metal maakte bijna net zoveel indruk als de opzwepende performance van hun energieke frontvrouw. Met een stem die charmant kan zingen als een nachtegaal, maar ook furieus kan brullen als een roofdier, wist Westendorp de aandacht knap naar zich toe te zuigen.
“Dit is een belangrijk jaar voor ons”, constateert de tengere vocaliste. “Het nieuwe album The Sick, Dumb & Happy werd zeer positief ontvangen en door vaak te spelen konden we veel ervaring opdoen. Dat stuwde ons naar een ‘next level’. Ook het label Nuclear Blast was een enorme steun. Ze zorgden voor een wereldwijde promotie en gaven ons de kans om een week lang in Los Angeles opnames te maken.”
Het album The Sick, Dumb & Happy laat de kracht van het vijftal horen. Hoewel de toon hard, snel en compromisloos is, klinkt in elke track een subtiel gevoel voor catchy melodieën door. “We zijn een metalband die in songstructuren denkt. En dat betekent dat ieder nummer een vet idee moet hebben. Wij vinden dat een plaat tot het eind beluisterbaar moet blijven. Al is die snoeihard.”
Vorige maand deed The Charm The Fury een Europese tour met hun Zwitserse en Zweedse evenknieën Eluveitie en Amaranthe. Een pittige onderneming die nogal wat van Westendorps stembanden eiste. “Ja man, maar het ging beter dan ik had verwacht. Ik leefde er wel naar: alleen water drinken, op tijd naar bed en de hele dag zangoefeningen doen. Da’s niet erg rock ’n roll, hè?”
Voor de blikvanger van The Charm The Fury zit er weinig anders op. Grunten, een bikkelharde vorm van grommen, vergt namelijk een ijzeren discipline. “Eigenlijk is grunten een mannending. Maar iedereen kan het leren. Ik wilde niet zo’n stereotiepe metalzangeres worden in een lange jurk en met een operastem. Een manwijf wilde ik ook niet zijn. Dus ben ik het vrouwelijke metaltype met een wrede grunt.”
“Als tiener luisterde ik naar bands als Pantera en op mijn slaapkamer probeerde ik met de zanger mee te brullen. Zo oefende ik het grunten. In het begin deed ik het helemaal verkeerd, zodat ik knobbels op mijn stembanden kreeg. Ik heb toen professionele hulp gezocht en sindsdien gaat het goed. Nou ja, goed… Eerlijk gezegd weet ik dat niet. Ik heb al vaak het advies gekregen om eens een bezoekje te brengen aan een kno-arts. Maar dat durf ik niet. Ik ben veel te bang dat ze iets ontdekken. Voorlopig steek ik gewoon m’n kop in het zand.”
Niet alleen met haar stem neemt Westendorp de nodige risico’s. Ook de manier waarop zij het publiek bespeelt, is niet zonder gevaar. “Ik vind het geweldig om de zaal op te jutten. Vaak krijg ik te horen dat me dat goed af gaat. Zelf vind ik dat het altijd beter kan. Natuurlijk duik ik zelf ook het publiek in, maar alleen als ik zeker weet dat ik word opgevangen”, lacht ze.
“Onlangs zag ik foto’s waarop ik crowdsurfend boven een groep mensen zweef. Daar schrok ik een beetje van en dacht ‘dit kan eigenlijk niet’. Overal zag ik graaiende handen. In m’n billen en m’n kruis. Als iemand een ‘MeToo’ had kunnen delen, was ik het wel geweest. Maar ja, ik lok het ook een beetje uit hè. Ik kan ook op het podium blijven staan.”
The Charm The Fury: Gigant Apeldoorn 15/12, Atak Enschede 29/12.