Als er een band is, waarvan de ontwikkeling niet zonder slag of stoot is gegaan, dan is dat Gotcha! wel. Sinds de oprichting in ’88 wisselde de Haarlemse funkformatie sneller van bandleden, dan een doorsnee Nederlander van zijn sokken. Maar Gotcha! spatte ook meer dan eens in duizend stukken uit elkaar. Toch werden de scherven altijd weer bijeengeraapt en kwam er een vervolg. Zo is het min of meer logisch dat dit roemruchte gezelschap een danslustig Gigant moeiteloos naar de hand weet te zetten.
Met het nieuwe album Back To The Moon heeft Gotcha! zich weer aan het front gemeld. De tien tracks sluiten aan op het vertrouwde p-funkgeluid van cultheld George Clinton, maar laten ook een nieuwe ontwikkeling horen. Zo is er meer aandacht voor het (pop)liedje en wordt er wat vaker teruggeschakeld naar een lagere versnelling.
Niet dat daarmee de opwinding uit de muziek van Gotcha! is verdwenen. Integendeel. Nadat een sfeervol Come Rain, Come Shine de eerste piketpalen delicaat uitzet, dendert het onstuimige Love Forever daar alweer als een stoomwals overheen. De donkerbruine mix van zang en rap door frontman E1 Ten (Iwan van Amersfoort) en de pittige klappen van drummer Martijn Bosman gooien met elan olie op het vuur.
Bijna alle nummers van Back To The Moon worden in de arena gegooid, waarmee Gotcha! wil benadrukken dat het niet op het verleden wil teren. Klassiekers als Naked, D’Chase, Words And Music From Da Lowlands en Kingdom Come stuiven nog wel voorbij, maar de broeierige swing van Crystal Clear, Heartbeat, No Robot en Home (Back To The Moon) laat horen dat Gotcha! met overtuiging een nieuwe fase is ingegaan.
Gezien: Gigant Apeldoorn 27/3
Nog te zien: Hedon Zwolle 11/4