Het viertal van Mister and Mississippi maakt er geen geheim van. Ja, inspiratie vindt het in de muziek van Bon Iver, Sigur Rós en Fleet Foxes. Meerstemmige harmonieën met een folky inslag op een bedding van ijle, postrockachtige elektronica. Ook als je het niet zou weten, heb je aan twee minuten genoeg om het mysterie van Mister and Mississippi te ontrafelen.
De dame en drie heren kennen elkaar van de Herman Brood Academie en hebben in anderhalf jaar een studieopdracht omgezet in een veelbelovende popact. Met een alom gewaardeerd debuutalbum en goed bezochte tour als klinkende resultaten. Iedereen is lief voor deze ontwapenende en ongevaarlijke twintigers.
Het Burgerweeshuis is voor het optreden van Mister and Mississippi omgebouwd tot een intiem amfitheater. De band staat midden in de zaal, het publiek zit op tribunes er rond omheen. Een ideale setting om zweverige, breekbare liedjes als See Me en Calm te laten gedijen. Mister and Mississippi laat geen track van het album onberoerd, maar waar het op de plaat vooral refereert aan de vocale kunsten van de Amerikaanse band Fleet Foxes, ligt op het podium de bal vaker in de hoek van het IJslandse fenomeen Sigur Rós. De rustige opbouw met een soms exuberante climax laat zich te eenvoudig herleiden.
Neemt niet weg dat er best aardige liedjes tussen zitten. Six Feet Under en Circulate behoren tot de betere in een geheel, dat bijna bezwijkt aan een overvoed aan honingzoete Oehoe’s en Ahaa’s. Pijn aan de oren doet de cover Where Are We Now? van David Bowie. Op zich een goede en gepaste keuze, maar in de handen van Mister and Mississippi pakt deze volkomen verkeerd en zo vals als een kraai uit.
Gezien: Burgerweeshuis Deventer 21/3.