Een dynamische, psychedelische rockact bestaande uit vier personen. Zo omschrijft Dennis Duijnhouwer Temple Fang. Een band die het vooral van de liveshows moet hebben.
Sinds een jaar of vier zoemt de naam Temple Fang luidruchtig rond in het rockcircuit. Op de agenda’s van de poppodia duikt steeds nadrukkelijker die raadselachtige bandnaam op. Maar het mysterie wordt des te groter als er op zoek gegaan wordt naar muziek van Temple Fang. Tot voor kort was daarvan nauwelijks iets te vinden: geen album, geen muziek op de gebruikelijke streamingsdiensten. De band had zelfs geen eigen website.
Hoewel de audio- en info-absentie Temple Fang ontegenzeggelijk een aangename, duistere reputatie heeft opgeleverd, behoort het volgens Dennis Duijnhouwer niet tot een groots vooropgezet plan. Het is een kwestie van toeval, aldus de 46-jarige zanger/bassist. Temple Fang is een spijkerhard experiment dat min of meer per ongeluk is ontstaan. Met als voorlopig resultaat: een handvol livetracks en een snelgroeiende fanschare.
“Vier jaar geleden is Temple Fang samengesteld voor één show”, vertelt Duijnhouwer. “Ik had een jaar daarvoor afscheid moeten nemen van m’n vorige band Death Alley en werd prompt door een promotor benaderd of ik een optreden wilde verzorgen in Tilburg. Ik zocht drie muzikanten bij elkaar, oefende met ze en deed de show. De boekingen stroomden daarna binnen. Voordat we het wisten, waren we een band.”
En dat terwijl het viertal aanvankelijk geen eigen nummers had. Er was zelfs geen bandnaam. “De eerste die ik vroeg was een oude bekende van me: een linkshandige gitarist uit Californië, Jevin de Groot. Een uniek figuur. Ooit zaten we samen in een hardcore punkbandje. We luisterden naar metal en punk, maar ook naar de hippierock van The Grateful Dead, Frank Zappa, hiphop van Wu-Tang Clan en jazz van John Coltrane. Op dat punt weken wij af van de andere bandleden.”
Met De Groot en Ivy van der Veer, een andere linkshandige gitarist, zette Duijnhouwer de eerste muzikale lijnen uit. “We jamden met ons drieën, pas later ging ik op zoek naar een drummer.” Langzaam tekenden zich composities af. Typerend voor hun muziek werden de lengte van de nummers en de opbouw naar een zinderende climax.
“Het ontstond als vanzelf. We oefenden tracks van twintig tot vijfentwintig minuten. Tamelijk ongebruikelijk ja. Het is heerlijk om lange nummers te spelen, maar het is ook intens. Je moet daarvoor in een bepaalde vibe komen. Op dit moment werken we aan een nummer van een uur. Gruwelijk lang”, lacht hij.
Ondertussen had Jevin de Groot zich ontfermd over de bandnaam. “Hij kwam er op een dag mee en we vonden ‘Temple Fang’ direct goed klinken. Niemand weet de exacte betekenis, maar volgens Jevin heeft het een spirituele en donkere kant. Het past perfect bij onze stijl.”
Duijnhouwer draait al heel wat jaren mee in de rockmuziek. Toch is dat niet altijd zijn werkterrein geweest. De boomlange bassist was in een vorig leven een gerenommeerde persfotograaf. “Zo’n vijftien jaar heb ik deel uitgemaakt van de perswereld. Ik schoot foto’s voor onder meer de Volkskrant, Trouw, NRC en Vrij Nederland. Maar ook voor de New York Times. Het was een mooie, maar intensieve tijd. Ik reisde de wereld over, van reportage naar reportage. Een gegeven moment zat ik tegen een burn-out aan en kreeg ik te maken met een verslavingsproblematiek. Dat sloopte me.”
De fotograaf hing zijn camera aan de wilgen en raakte verzeild in de muziek. De wereld van rock ’n roll en nóg meer drugs. “Ja man, in de rockscene is drugsgebruik heel normaal. Terwijl het dat in feite niet moet zijn. Uiteindelijk werken drugs contraproductief. Death Alley was daarvan het levende bewijs. Alsmaar doorgaan, zonder slaap. Dat kun je onmogelijk lang volhouden.”
“Ik heb diverse afkickpogingen gedaan. De meeste waren niet succesvol – tot de laatste. Ik belandde bij een sjamaan in Zuid-Amerika. Die maakte het verschil, waardoor ik een punt achter die ellende kon zetten. Verslaving is iets wat ik deel met Jevin. Hij kampte met een drankprobleem. Maar ook hij is daar vanaf. Gelukkig hebben we nu een band die clean is. Dat werkt echt veel beter.”
Zoals bij alle artiesten heeft de pandemie er stevig ingehakt. Zeker voor Temple Fang, een liveband bij uitstek. Aan de andere kant maakte het tijd vrij om de muziek op een verantwoordde manier vast te leggen. Inmiddels is onder de albumtitel Fang Temple een mix van live- en studio-opnames te beluisteren op het online platform Bandcamp. Tevens is Fang Temple te bestellen op vinyl.
“Bandcamp is een dienst die goed bij ons past. Het is een platform voor underground rockmuziek. Veel geestverwanten zijn daarop actief. Onze fans, en dat worden er steeds meer, weten ons daar te vinden. Misschien zijn we in de toekomst ook te vinden op Spotify. Wie weet. Maar eerst richten we ons op de tournee die hopelijk zonder onderbrekingen door kan gaan. Zodat we eindelijk het gevoel krijgen: ja, hier doen we het voor.”
Temple Fang is te zien: Luxor Live Arnhem 3/4, Dauwpop Hellendoorn 26/5, Metropool Hengelo 11/6, Zwarte Cross Lichtenvoorde 14-16/7.