Pogingen om The Beat in originele bezetting weer bij elkaar te krijgen, lopen elke keer op niets uit. Oerleden Andy Cox en David Steele, die in de jaren tachtig vertrokken om als Fine Young Cannibals verder te gaan, hebben tot nu toe consequent de boot afgehouden. Zanger Dave Wakeling doet in ’03 nog met een reünie mee, maar haakt al snel af omdat ie het allemaal niet geloofwaardig vindt. Naar welke The Beat staan we dan te kijken, hier in het maar mondjesmaat gevulde Burgerweeshuis?
Naar Ranking Roger dus. In de hoogtijdagen van The Beat was hij nog de raggende aanjager naast Wakeling, nu is ‘Ranking’ Roger Charlery zelf de frontman van de band. En hoewel dat bij de start van het optreden wat ongemakkelijk voelt – tussen band en publiek gaapt letterlijk en figuurlijk een metersdiepe kloof – slaagt de atletische vijftigplusser erin die ijzige sfeer te laten ontvlammen tot een vrolijk swingende heksenketel.
Uiteraard speelt hierin de opzwepende mix van ska, reggae, pop en punk een hoofdrol. Engelse topattracties The Specials, Madness, maar ook The Beat waren er vijfendertig jaar geleden succesvol mee. En nog steeds heeft die muziek zijn aanstekelijke werking niet verloren. Hands Off She’s Mine, Mirror In The Bathroom en de opgevoerde Smokey Robinson-cover Tears Of A Clown krijgen zelfs de meest stijve harken in beweging.
Terwijl de sympathieke uitstraling van Ranking Roger het laatste restje wantrouwen wegneemt, toont de band uit Birmingham zijn maatschappijkritische gezicht in tracks als Stand Down Margaret en Get A Job. Maar ook de getemporiseerde reggaetrip Dangerous dwingt respect af. Met The Beat als band heeft deze show weinig te maken, maar uit hun muziek weet Ranking Roger een maximaal rendement te halen.
Gezien: Burgerweeshuis Deventer 7/5