Matt Andersen geldt als een van de hardst werkende bluesmuzikanten op het Amerikaanse continent. Vrijwel het hele jaar is de Canadees op pad. Behalve met kerst, dan is topzware zanger/gitarist thuis bij zijn familie.
Zingen, gitaarspelen, reizen. In drie woorden kun je het leven van Matt Andersen samenvatten. Oké, je kunt er eventueel een vierde aan toevoegen: blues. Enkele jaren geleden tikte hij met gemak de tweehonderd optredens per jaar aan. Nu ligt het aantal een fractie lager, vertelt hij. Het afgelopen jaar deed hij er zo’n honderdveertig.
Sinds het begin van dit millennium betovert Andersen de liefhebbers van blues en soul aan beide kanten van de oceaan. De 39-jarige inwoner van Nova Scotia schrijft prachtvolle liedjes, laat de snaren van zijn gitaar gepassioneerd resoneren en heeft een dijk van een stem.
Dit jaar verscheen zijn tiende album Halfway Home By Morning. De opnames vonden plaats in de vermaarde Southern Ground Studio in Nashville. Illustere namen als Eric Clapton, Willie Nelson, The Allman Brothers en Neil Young gingen hem voor. “Ik was vaker in deze studio geweest, maar had er nog nooit een heel album opgenomen”, legt Andersen aan de telefoon uit. “Een perfecte plek met alle apparatuur die we nodig hadden.”
Andersen maakte gebruik van musici uit Nashville, waaronder het gerenommeerde gospelkwartet The McCrary Sisters. “Nashville is een ongelooflijke stad en wordt niet voor niets ‘Music City’ genoemd. Op iedere straathoek hoor je muziek. Het is een stad met een magische uitstraling en een fantastische historie.”
De dertien songs van Halfway Home By Morning werden live opgenomen. “Ik houd van pure muziek. Alles moet echt zijn, ook in de studio. Zonder trucs met computers of elektronica. In de studio stonden we met z’n allen bij elkaar en namen de liedjes in een keer op. Ook mijn zang. Natuurlijk, ik ben toch geen karaokezanger.”
Een van de meeslepende liedjes op het album is Something To Lose, een duet met zangeres Amy Helm. “Amy en ik kennen elkaar al een tijdje. Ze heeft vaker op een album meegezongen, maar dit nummer hebben we ook samen geschreven.” Amy Helm is de dochter van Levon Helm, de in ’12 overleden drummer/multi-instrumentalist van het legendarische gezelschap The Band.
“Helaas heb ik Levon nooit ontmoet. Toen ik Amy leerde kennen, werd hij ziek. Wel hebben we opnames gemaakt in zijn studio, het kan niet anders dat hij ons door de keukenmuur heeft horen zingen.”
Hoewel Andersen op zijn platen bevlogen uitpakt met een volledige band, inclusief blazers en zangeressen, doet hij het grootste deel van optredens in zijn eentje. “In Canada en de VS speel ik soms met een band, maar negentig procent van de shows doe ik solo. Ik voel me daar comfortabel bij.”
Het kost hem geen moeite om de rijk georkestreerde liedjes van zijn albums te vertalen naar een singer/songwriter-achtige setting. “Al mijn nummers zijn ontstaan op de gitaar. Pas later zijn er instrumenten en arrangementen aan toegevoegd. Door ze opnieuw te strippen, ga ik in mijn shows terug naar de oervorm van de song. Puurder krijg je het niet.”
Andersen speelt de blues. Maar ook soul, folk en rock borrelen in zijn Americana-brouwsel naar boven. Het is de muziek waarmee hij is opgegroeid. “Mijn ouders en broers hadden uitgebreide platencollecties. Ik kreeg daar veel van mee. Al gauw ontdekte ik dat mijn voorkeur uitging naar ‘eerlijke’ muziek. Live gespeeld met een paar instrumenten. Muziek zonder manipulaties. Snap je?”
Geen concessies dus voor Matt Andersen. Dat hij daarmee een artiest in de marge blijft, neemt hij op de koop toe. Toch kreeg hij enige jaren terug in ons land een podium voor een groot publiek. Het was Johan Derksen die hem in het tv-programma Voetbal International liet opdraven.
“Dat staat me nog haarfijn bij. Het was de eerste keer dat ik in een voetbalprogramma mocht optreden.” Andersen lacht smakelijk om die herinnering. “Johan is een liefhebber. Een geweldige kerel met een gigantische verzameling cd’s en elpees. Toen ik een tour door Nederland deed, mocht ik bij hem logeren. Hij had een huis met een apart gedeelte waar ik kon overnachten. Johan was een sympathieke gastheer die je je privacy gunde. Ik heb hem al een tijdje niet meer gesproken, maar het zou me niks verbazen als hij bij een van mijn optredens opduikt.”
Zes jaar geleden verraste Andersen met een kerst-cd. Kunnen we in december enkele kerstliedjes van hem verwachten? “Ha, best een goed idee. Ik vind het een mooie periode. Mijn vader is van Deense afkomst, daar werd kerst groots gevierd. Hij nam die traditie mee naar Canada. Het is een van de dingen die ik van hem heb overgenomen. Rond kerst en de jaarwisseling ben ik thuis bij mijn familie. De enige periode waarin ik niet op een podium te vinden ben.”
Matt Andersen is te zien: Musis Arnhem 14/12.