Vast geen makkelijke tante, die Erika Wennerstrom. Als de effectenman van het Burgerweeshuis de rookmachine aanzet, krijgt ie de wind van voren. Of hij dat ding onmiddellijk uit wil zetten, want het slaat haar op de stem. Tja, zo beschouwd lijkt het niet gek dat de Amerikaanse band Heartless Bastards bekend staat als de duiventil der muzikanten. Bijna elf jaar lang is de zangeres/gitariste/componiste de enig constante factor.
Toch gloort er consistentie aan de horizon. Met de terug op het nest gekeerde Jesse Ebaugh (bas) en Dave Colvin (drums) heeft Wennerstrom weer wat stabiliteit om zich heen verzameld. En met Mark Nathan als extra gitarist maakt Heartless Bastards zelfs een ingespeelde en hechte indruk. Het Deventer poppodium krijgt dan ook een geconcentreerde rockband onder ogen, die dankzij Wennerstroms subtiele composities de ene climax aan de andere rijgt.
Want laten we eerlijk wezen, de openingstrack Marathon is niet de meest opwindende in zijn soort. Maar de opbouw – van een iel, solistisch intro naar een klaterende apotheose – is een niet mis te verstaan statement. Dat zelfde kun je zeggen van de oersterke stembanden van Wennerstrom. Met die gespierde souplesse worden alle nummers van het laatste album Arrow overtuigend in de etalage gezet. Dat gebeurt live nog beter dan op de plaat. Uitblinkers zijn het ‘Eight Miles High’-getinte Simple Feeling, het zwaar aangezette Down In The Canyon en het gepassioneerde Late In The Night. En altijd is er weer die Usain Bolt-achtige eindsprint. Prachtig.
Een andere verassing dient zich in aanloop naar het hoofdgerecht aan: Color Reporters, het nieuwe project van Bertolf Lentink en Bas Wilberink. Fraaie harmonieën en liedjes die nét even anders klinken. Volgend jaar moet hun debuutplaat uitkomen. In de gaten houden deze band.
Gezien: Burgerweeshuis Deventer 6/9.