Ojee, wordt het dan toch zo’n avond? De Engelse folkband Mumford & Sons is nog geen drie liederen onderweg, of de afgeladen Ziggo Dome host en springt al de eerste barsten in de betonnen vloer. Openingstrack Babel, hitsingle Little Lion Man en het stampende Roll Away Your Stone leggen haarfijn de succesformule van dit immens populaire kwartet bloot. Volgens een vast patroon accelereren de akoestisch aangestuurde composities naar een euforische climax. En even lijkt het erop dat deze truc zich een twintigtal nummers zal herhalen.
Wie had kunnen denken dat Mumford & Sons zich in een paar jaar zou ontwikkelen van een aanstekelijk bandje uit het clubcircuit tot mondiale stadionact. Amper drie jaar geleden stond het viertal nog voor een paar honderd bezoekers in een bescheiden popzaal als Doornroosje, nu is de Ziggo Dome met 17.000 beschikbare plaatsen te klein. Net als al die andere Europese en Amerikaanse megahallen die de band deze tour aandoet.
Na het debuutalbum Sigh No More (’09), verscheen vorig jaar de opvolger Babel. De plaat verwerft een Grammy Award, maar er is ook kritiek. Want tja, Babel borduurt toch wel zeer nadrukkelijk voort op zijn voorganger. Het is daarom interessant om te zien of en hoe Marcus Mumford, Winston Marshall, Ben Lovett en Ted Dwane het gevaar van een gemakzuchtige herhalingsoefening gaan tackelen.
Het tevreden stellen van een naar feest hunkerende menigte is natuurlijk een verleidelijke afweging. The Cave, Winter Winds en Whispers In The Dark stillen die honger, maar Mumford & Sons weet op de juiste momenten ook een andere toon aan te slaan. Gedurfd in deze omstandigheden is de uitvoering van Timshel, een ingetogen en op meerstemmige samenzang gebaseerd kleinood. Ook Ghosts That We Knew doorbreekt de hosannastemming. Dat aan die verstilde experimenten ook risico’s zitten, lijkt ingecalculeerd. Zo verzuipt een enkele keer een song in het rumoer van de zaal. Met toegift Reminder als schrijnend dieptepunt. Maar het siert Mumford & Sons dat het zoekt naar afwisseling. En als het folkidioom van de vier te eendimensionaal dreigt te worden, werpen strijkers en blazers zich in de strijd om het bevlogen Lover Of The Light naar grote hoogten te stuwen. Sferische, geïmproviseerde intro’s van Thistle & Weeds en Dust Bowl Dance lijken helemaal mijlenver af te staan van Mumfords gepatenteerde handelsmerk.
Gezien: Ziggo Dome Amsterdam, 30/3.