Eén van de opmerkelijkste concerten van het afgelopen jaar was dat van IAMX in de Gigant. De elektronische rockband rond de in Berlijn verblijvende Engelsman Chris Corner maakte indruk met een extravagante show, die even donker als opbeurend was. Breekbaar, euforisch, maar tegelijkertijd hitsig en sensueel roffelden de beats van IAMX door de Apeldoornse popzaal. Een memorabele avond, die bont palet aan spectaculaire beelden en geluiden naliet.
Nu, exact een jaar later, keert IAMX terug naar dezelfde plek om het nieuwe album Volatile Times te presenteren. De plaat komt deze maand in de winkel te liggen en de daaraan verbonden Europese tournee zal naar verwachting weer groots en meeslepend uitpakken. En wellicht een nieuwe generatie fans aanboren.
Want het is een raadsel waarom IAMX in de ons omringende landen een grotere populariteit geniet dan in ons nuchtere en koele kikkerlandje. Te excentriek, te exceptioneel? Wie zal het zeggen, feit is dat we het in Nederland met die ene show in Apeldoorn moeten doen.
Chris Corner doet voor het eerst van zich spreken in de triphopformatie Sneaker Pimps, een zwoele variant op Portishead en Massive Attack. Aanvankelijk is zangeres Kelli Dayton het bedwelmende middelpunt van de band, tot Corner haar aan de kant schuift en zelf de vocalen voor zijn rekening neemt. De singles Tesko Suicide, Spin Spin Sugar en 6 Underground worden bescheiden hits, maar het album Becoming X (’96) wordt in zowel Groot Brittannië als de VS bedolven onder goede kritieken. In Engeland behaalt de plaat een gouden status.
Zeven jaar en drie cd’s later zet Corner een punt achter Sneaker Pimps en start zijn project IAMX. Ongebonden en solitair kan hij daarin zijn complexe persoonlijkheid nader toonzetten. Kiss And Swallow (’04), The Alternative (’06), maar vooral Kingdom Of Welcome Addiction (’10) geven een boeiende inkijk in de zielenroerselen van Corner, die muzikaal iedere keer weer verrassend uitpakken. Prikkelende songs als Tear Garden, Think Of England en Nature Of Inviting komen als een extatische mix uit de blender, waar een scheut doomy synthesizerpop uit de jaren tachtig, een snufje Nine Inch Nails en een klodder waanzin van cultheld Fad Gadget zijn ingegooid. Ook zijn er flarden Kurt Weill traceerbaar in de walsende driekwartsmaat The Stupid, The Proud, die bijna Nietzscheaans opent met de woorden ‘God Is Dead’.
Die introspectieve kant van Corner komt ook in Volatile Times weer aan de oppervlakte. Zelf noemt hij het een universeel werk, waarop haat en liefde zijn samengebracht. In de teksten worstelt hij met de balans tussen fatsoen en taboe en rekent hij ondertussen genadeloos af met politieke leugens, religieuze perversie en doortrapte reclametrucs.
Interessant is in dat verband de openingstrack I Salute You, Christopher. Het is een met uitwaaierende soundscapes bewerkte, liturgische ode aan Christopher Hitchens. Die Britse publicist baarde opzien toen hij in het boek God Is Not Great (’07) religie als een misdadige en onuitroeibare leugen omschreef. Het past helemaal in het straatje van Corner en het kenmerkt zijn onafhankelijke geest om de provocatieve landgenoot als uitvalsbasis te kiezen voor zijn nieuwe plaat. Maar ook de muziekindustrie krijgt er flink van langs. In het verontrustende Music People haalt hij uit naar de gladde jongens van de grote platenmaatschappijen.
Toch zal een optreden van IAMX nooit uitdraaien op een politieke of sociale manifestatie. De zwijgzame artistiekeling laat de muziek spreken. Dreunend en dreigend, dat wel, maar altijd met een lichtvoetige inslag.
IAMX is te zien: Gigant Apeldoorn, donderdag 17 maart.
Ook interessant deze maand:
|