“Weet je waar iedere pornofilm mee eindigt? Een bak vol sperma in je gezicht. Dit is onze cum-shot.” Natuurlijk, we zijn wat gewend van De Jeugd van Tegenwoordig, maar dit is een wel zeer spitsvondige uitsmijter. De sprankelende toegift met de gestoorde stamper Gekke Boys en de swingende hysterie van De Formule is echter een extatisch hoogtepunt. Tot op de achterste rij van het balkon gaat het uitverkochte Hedon volledig uit de plaat. De muziek is aanstekelijk, maar het is vooral de scabreuze meligheid die de grootste hilariteit genereert.
Vjeze Fur, Willie Wartaal en Faberyayo, de drie rappende lamzakken van De Jeugd, sjokken ritmisch over het podium en kramen er de ene na de andere banaliteit uit. Sinds de megahit Watskeburt?! (‘05) hebben ze de Nederhop verrijkt met hun ratelende raps. Volgens sommigen hebben ze de taal zelfs vernieuwd, wat zwaar overdreven is. Maar het drietal bezig zien en horen, is een amusante belevenis.
Toch staat het geheim van De Jeugd niet voor op het podium te rappen. Vlak achter het rondschuimende trio staat Bas Bron, het muzikale brein van de groep. Hij tovert funky beats, soulvolle harmonieën en dansbare discodreunen uit een muur van toetsenborden en mengpanelen. Het laatste album “Ja, Natúúrlijk!” is een ode aan de gierende synthesizersolo. Maar in het stampvolle Hedon eist Bron slechts incidenteel de aandacht op. Een episch intro van het openingsnummer Applaus, een heerlijk uitdijende solotrip in Een Barkie – ze staven de creatieve potentie van de Jeugd. Maar ze smoren, net als de welluidende subtiliteiten van uitstekende tracks als Het Mysterie Van De Koude Schouder en Op Een Sexuele Wijze, uiteindelijk in de snelkookpan van grofgebekte platitudes.
Gezien: Hedon Zwolle 28/2
Nog te zien: Burgerweeshuis Deventer 28/3