‘Bruit’ is Frans voor lawaai. Of noise, om het maar eens in een prozaïsch muziekjargon te formuleren. Op The Age Of Ephemerality, het nieuwe album van het eigenwijze gezelschap BRUIT ≤ (jawel, inclusief het symbool ‘kleiner dan of gelijk aan’), wordt duidelijk waarom. Vanaf de openingstrack Ephemeral trekt het kwartet uit Toulouse alle registers open. Oké, de outro mag dan met een akoestische gitaar en een contrabas ingetogen overkomen, de toon is gezet.
BRUIT ≤ is een gelegenheidsformatie samengesteld uit leden van verschillende rockbands. De opzet was een eenmalig studioproject dat zonder bemoeienis van de muziekindustrie het artistieke proces ruim baan moest geven. Hun eerste EP, Monolith – een hectische hybride van ambient electronica, moderne klassieke muziek en panoramische postrock – maakte zoveel los dat de band de roep om een livevertolking niet kon weerstaan. Een optreden op onder meer het prestigieuze Roadburn festival was het gevolg.
En nu ligt er dus een geheel nieuw instrumentaal, vijf tracks tellend album klaar. Licht verteerbaar is The Age Of Ephemerality allerminst. De productie hakt er behoorlijk in en dwingt zelfs tot luisteren. Daarbij val je van de ene verbazing in de andere. Soms leidt dat tot puur genot, zoals bij het wonderschone Techno-Slavery / Vandalism, soms tot oprechte irritatie. De beats en decibellen slaan dan zo door dat de grens van het aanvaardbare wordt overschreden. Om kort te gaan, BRUIT ≤ gaat je niet in de kouwe kleren zitten. En dat kan natuurlijk opgevat worden als een compliment.
Albumrecensie Bruit ≤ – The Age Of Ephemerality, releasedatum: 25 April 2025 (Pelagic Records)