Het 35-jarig bestaan van Lois Lane had allang gevierd moeten worden, maar de hardnekkige covid-crisis legde telkens de jubileumtour plat. In Hengelo en Arnhem moet het er nu eindelijk eens van komen.
Lois Lane, dat is alweer een poosje geleden. Jaren tachtig, negentig. Countdown, die periode. Break It Up, It’s The First Time, Amsterdamned – het waren de hoogtijdagen voor het onafscheidelijke zangkoppel Monique en Suzanne Klemann. Een periode van succes die bekroond werd met een tournee met Prince. Waar blijft de tijd.
‘Mo’ en ‘Suus’, zoals de zussen elkaar noemen, zijn altijd actief gebleven in de muziek. Maar de bijval van het grote publiek is in de loop der jaren geluwd. Monique snapt wel waarom. “Wij volgen ons hart. Blijkbaar hebben we niet zo’n commerciële smaak. We maken muziek die we zelf fantastisch vinden, maar niet altijd aanslaat. We doen wat we doen.” De zussen kijken elkaar aan en barsten spontaan in een Astrid Nijgh-duet los: “We doen wat we doen / En vraag niet waarom / We doen wat we doen / En misschien is dat dom.” De dames gieren het uit.
Vlak voor een van hun – vanwege die nare pandemie – spaarzame optredens blikken de ‘Klemannetjes’ terug op de afgelopen decennia. Het wel en wee van een popband. De hits van weleer, de feesten en partijen, de aandacht, de glamour, de ontmoeting met het enigmatische popfenomeen Prince. Suzanne: “We leefden keihard in die tijd. Echt rock ’n roll zeg maar. Party’s, lol trappen, het kon niet op.”
Het midden van de jaren negentig blijkt een kantelpunt. De oorspronkelijke band achter de zangeressen wordt opgedoekt. De sound verandert. “Het begon allemaal te glad te klinken”, merkt Monique op, “we wilden wat anders, een geluid met meer smoel. Het album dat toen uitkwam, Fireflight, had een stevige retrorock-sfeer. Wij vonden het fantastisch, maar de fans dachten daar anders over.”
“Weet je wat het is”, vult Suzanne aan, “we lopen soms te ver vooruit. Het publiek is dan nog niet aan zo’n verandering toe. Dat blijft een probleem hè: als je verandert van stijl, wordt dat niet gewaardeerd. Maar doe je hetzelfde als de vorige keer, is het ook niet oké.” Monique: “Je doet het nooit goed.”
De 35 Years As One Tour waarmee Lois Lane eindelijk Hengelo en Arnhem hoopt aan te doen, biedt een panoramische blik op het bestaan van de band. “We gaan chronologisch te werk”, vertelt Monique. “We trappen af met Break It Up, de eerste single die we ooit in het popprogramma Countdown mochten playbacken. Vandaaruit lopen we de hele Lois Lane historie door tot en met Hear Me Out, het laatste album uit 2013.”
Hoewel ‘Mo’ en ‘Suus’ al enige tijd de vijftig zijn gepasseerd, vinden ze het zingen van hun oude hits geen probleem. Monique: “Natuurlijk vraag ik me wel eens af of ik It’s The First Time of Tonight nog kan zingen. Maar het zijn goede liedjes met teksten die op verschillende situaties van toepassing kunnen zijn. Dus kan dat best. En ja, soms zing je ze met een knipoog.”
Wel ervaren ze een verschil in acceptatie tussen ouder wordende zangers en dito zangeressen. “Ik heb de indruk dat de eerste categorie meer gewaardeerd wordt dan de tweede. We merken dat het lastig is om optredens te krijgen. Of dat alleen te maken heeft met leeftijd – ik zou het niet weten.” Suzanne tegen Monique: “Echt wel. Kijk eens internationaal: bands als U2 en de Stones blijven hot, maar noem eens een act met een frontvrouw op leeftijd. Die zijn er nauwelijks.”
Hoe dan ook, het 35-jarig bestaan van Lois Lane beschouwen ze als een groot feest. “Nou ja, inmiddels bestaan we al langer dan 35 jaar. Door dat covid-gedoe is onze tournee vier keer uitgesteld”, zegt Suzanne. Monique: “Het is een heftige periode geweest. Ik heb me heel lang goed gehouden, maar vorig jaar brak ik. Ik werd onzeker en depressief en had nergens zin meer in. Inspiratie was ver te zoeken. Soms schreef ik wat, maar dacht dan direct: waar doe ik het eigenlijk voor?” Suzanne: “Daarnaast vielen wij buiten iedere vorm van subsidie. Cultuur hè, het kind van de rekening.”
Maar goed, als omikron zich een beetje koest houdt, kunnen de dames de bloemen weer buiten zetten. Suzanne, die en passent een bijrol mocht vervullen in het tv-programma Wie is de mol (ze lag er na de eerste aflevering al uit), benadrukt de bijzondere band tussen de zussen. “Bizar toch, dat je zo lang samen optrekt in de muziek. Soms zijn er wel onenigheidjes, maar over het algemeen kunnen we vreselijk goed met elkaar overweg. We houden van dezelfde muziek, hebben dezelfde vrienden en boeken dezelfde vakanties.” Monique: “Wij zijn altijd heel close geweest.”
En wat de toekomst betreft, gaat Lois Lane over enkele jaren ook het 40- en 50-jarig jubileum vieren? Beiden: “Als het aan ons ligt wel. Tenminste, als onze stemmen het houden. Dat is afwachten.” Monique hoopt dat deze tour haar weer inspiratie gaat opleveren. “Ik hunker naar de energie van de shows. Inspiratie komt dan vanzelf. Een nieuw album? Wie weet, het wordt tijd. Maar het moet wel iets nieuws en spannends worden. Iets in de geest van de B-52’s lijkt me tof. We doen wat we doen, haha.”
Lois Lane – 35 Years As One Tour. Te zien: Metropool Hengelo 18/2, Luxor Live Arnhem 2/3.