Jools Holland komt met een intieme band naar Zwolle. Drie zangeressen, een drummer en Jools zelf, dat is alles. De muziek wint dan aan kracht, vertelt hij. Zo kom je tot de essentie.
Jools Holland kleedt zich niet alleen als een gentleman, hij gedraagt zich ook zo. De bandleider, pianist en tv-presentator is altijd goedgemanierd en juist daarom vindt Jools het zo vervelend dat hij de tijd uit het oog verloren heeft. Tot driemaal toe excuseert hij zich voor zijn onachtzaamheid. Door zijn toedoen vindt het gesprek een uur later plaats dan afgesproken. Berouwvol informeert hij of de conversatie alsnog doorgang kan vinden.
Het is de omgekeerde wereld. De gastheer van het invloedrijke muziekprogramma Later… with Jools Holland, waarin ‘s werelds grootste rocksterren over de vloer komen, vraagt of de interviewer tijd voor hem wil vrij maken. Het moet niet nog gekker worden.
Terwijl hij per telefoon zijn verhaal doet, reist Holland van Newcastle naar Glasgow. De presentator met de markante stem is op weg naar het volgende optreden met zijn twintig koppen tellende Rhythm & Blues Orchestra. Dat zijn swingende avonden, zegt hij. Maar als je tot de essentie van de muziek wilt komen, lukt dat het best als je het klein houdt.
“Ik houd van afwisseling. Natuurlijk is het leuk om groots en feestelijk uit te pakken, maar intieme optredens zijn minstens zo interessant. Het is allemaal wat vriendelijker en minder lawaaierig. Ik vind het heerlijk om in een knusse zaal te spelen met een kleine bezetting. De show in Zwolle doe ik samen met drummer George Latham en de zangeressen Ruby Turner, Louise Marshall en KT Tunstall.”
Holland verwijst naar New Orleans en Dr. John – de wereld van blues en boogiewoogie, zijn habitat. “Dr. John was een goede vriend van me, ook hij trad vaak op met alleen een drummer. In New Orleans zie je vaak de combinatie piano en slagwerk. Het heeft allemaal te maken met de boogiewoogie en de manier waarop de piano bespeeld wordt. De linkerhand is dominant, ze fungeert als de ritmesectie. Eigenlijk heb je voor een concert aan een piano genoeg.”
Sinds zijn kinderjaren is Jools Holland verslingerd aan de boogiewoogie. “Mijn oma had een piano in de kamer staan. Soms speelde mijn oom daarop. Altijd boogiewoogie. Ik genoot van de opwinding en de energie in die muziek. Later luisterde ik naar pianisten als Fats Waller, Jerry Lee Lewis en Fats Domino, die inspireerden mij enorm. Hoewel ik ook andere stijlen ontdekte, keerde ik altijd weer terug bij de boogiewoogie.”
Bekendheid verwierf Holland als pianist in de punkrockband Squeeze. Eind jaren zeventig hadden zij hits met Cool For Cats en Up The Junction. Tegelijkertijd nam hij soloplaten op – zijn debuutalbum kreeg de titel Boogie Woogie ’78 mee. Een curieuze keuze, zo midden in de punk en new wave-tornado.
“Het leek misschien een rigoureuze stijlbreuk, maar voor mijn gevoel was dat niet zo. Boogiewoogie was weliswaar allesbehalve hot in die periode, maar er waren weldegelijk raakvlakken met de punkbeweging. Punk en boogiewoogie waren basale genres, ze gingen terug naar de eenvoud. Bovendien gaven ze ruimte aan improvisaties. Beide richtingen trokken zich niks aan van de publieke opinie en verzetten zich tegen de vercommercialisering van de popmuziek.”
Holland zette uiteindelijk een punt achter zijn toetsenwerk bij Squeeze en richtte zijn eigen Rhythm & Blues Orchestra op. Tevens startte hij een carrière als presentator van muziekprogramma’s op radio en televisie. Later… with Jools Holland, uitgezonden op BBC Two, geldt als het kroonjuweel van de Britse muziek-tv.
“Het is een voorrecht dat programma te mogen presenteren. We maken zes shows aan het begin van het jaar en zes aan het eind. De formule is ijzersterk: we nodigen gevestigde en opkomende artiesten uit die allemaal op hetzelfde moment in de studio zijn om live op te treden. Ze zien elkaar spelen. Kanye West of Foo Fighters staan dan te kijken naar een onbekende folkzanger. Dat is zo bijzonder. Wel is het een hele opgave om al die gasten op hetzelfde moment in huis te krijgen.”
Paul McCartney, Elton John, Lou Reed (met en zonder Metallica), David Bowie, Muse, Coldplay – ze waren allemaal te zien in Later…, soms met Jools zelf achter de piano. Adele maakte er haar tv-debuut. Speciale herinneringen heeft de presentator evenwel aan de shows met Amy Winehouse.
“Tijdens de Hootenanny, een uitzending die we jaarlijks maken voor oudejaarsavond, werd Amy begeleid door mijn orkest. Samen met Paul Weller deed ze een duet: Don’t Go To Strangers. Dat was van een bloedstollende schoonheid. Wat een stem en een timing had die vrouw.”
Een andere zangeres die haar debuut maakte bij Jools Holland is KT Tunstall. Zij is een van de gastvocalisten die meekomt naar Zwolle. “Zestien jaar geleden was ze voor het eerst te zien in Later… Ze vertolkte solistisch Black Horse And the Cherry Tree en trok onmiddellijk alle aandacht. KT is een fantastische zangeres die alle stijlen beheerst. Ze neemt ook haar gitaar mee, dus dat kan een mooie combi worden.”
Maar, haast Holland zich te zeggen, ook Louise Marshall en Ruby Turner hebben een belangrijk aandeel in het programma. “Ruby is een vakvrouw. Er is niemand die de old-style boogiewoogie kan zingen zoals zij. Ook blues en gospel is bij haar in vertrouwde handen. Weet je, het is muziek uit vervlogen tijden. Neem de gospels van Mahalia Jackson, de enige die dat anno nu nog kan, is Ruby Turner.”
Jools Holland is te zien Odeon Zwolle, dinsdag 25/2.