Morgenavond presenteert de Sallandse rockband Tricklebolt het album Straight Into The Blue. Het is hun tweede plaat. Volgens gitarist Tim Kampman meer retro-getint dan het debuut.
De 23-jarige Kampman draait er niet omheen, het dna van Tricklebolt verwijst rechtstreeks naar de rockscene van ruwweg een halve eeuw geleden. Gitaarrock van de jaren zeventig om precies te zijn. De wereld van Deep Purple, Black Sabbath en Led Zeppelin. Klakkeloos kopiëren is er niet bij, zegt hij. Maar een bron van inspiratie is het beslist – alles uiteraard voorzien van een eigen Tricklebolt signatuur.
Eenvoudig was het niet om dat tweede album te maken. “Voor veel bands blijft het een worsteling. Je wilt een plaat maken die de eerste overtreft. Ga er maar aan staan. Daarnaast heb je te maken met een grotere tijdsdruk én een bepaald verwachtingspatroon. Toch denken we dat we erin zijn geslaagd om met een andere sound een herkenbaar product af te leveren.”
Tricklebolt ontstond zes jaar geleden in het hartje van Salland. De broers Bastian (gitaar en zang) en Daan Pen (bas) legden de kiem voor de band, die met toetsenist Roy Scholten, drummer Lars Spijkervet en Kampman werd gecompleteerd. Gasten van in de twintig met een voorliefde voor helden uit een ver rockverleden.
“Nee, de interesse voor die muziek hebben we niet meegekregen van onze ouders”, zegt Kampman met een lach. “Die zijn geen die-hard rockliefhebbers. Wel hebben bands als DeWolff en Birth of Joy een grote invloed op ons gehad. Zij hebben het pad naar de retro-rock geëffend. Onze ontdekkingstocht is toen begonnen, met dank aan YouTube. Een fantastisch hulpmiddel. Je komt van het een bij het ander. Een wereld gaat voor je open.”
Het titelloze album waarmee Tricklebolt twee jaar geleden de aandacht wist te trekken, ademde de sfeer van het post-hippie tijdperk. Het vijftal presenteerde zich als een tikje psychedelisch, maar vooral retestrak rockcollectief barstensvol bezwerende gitaar- en dreunende Hammondorgelpartijen.
De plaat ontving lovende kritieken, toch was dat voor de bandleden geen reden om de opvolger identiek te laten klinken. Kampman: “Straight Into The Blue pakten we op een andere manier aan. Deels noodgedwongen. Naar de eerste plaat groeiden we toe: nummers die we hadden geschreven ontwikkelden zich geleidelijk. De tweede plaat gaf meer druk. De songs moesten nog geschreven worden en we kregen voor het eerst te maken met deadlines. Twee weken studiotijd hadden we, meer niet. Dat was best intensief en kostte veel energie. We sliepen zelfs boven de studio.”
Het resultaat is een elf tracks tellend album geworden. “Het geheel klinkt minder gepolijst. Het schuurt meer. Bewust hebben we niet alle foutjes weggepoetst. Dat komt door de toegepaste ‘old-school’ opnametechnieken. We gebruikten alleen apparatuur van vóór 1975 en namen alle basistracks in een keer op met bas, drum en gitaar. Het geluid heeft daardoor een nog uitgesprokener retro-karakter gekregen.”
Kampman is benieuwd hoe de plaat onthaald zal worden. De voortekenen zijn gunstig. De kleine zaal van Hedon is inmiddels verruild voor de grote.
Tricklebolt: Hedon Zwolle 28/2, Metropool Hengelo 25/4.