De Zwolse rapper Typhoon gaat in januari op pad met het strijkorkest Amsterdam Sinfonietta. Voor beide is het een nieuwe ervaring. De kloof tussen hiphop en klassieke muziek blijkt minder diep dan gedacht.
Het strijkensemble Amsterdam Sinfonietta dat onder leiding staat van Candida Thompson gaat ieder jaar een bijzondere samenwerking aan. ‘Breder dan klassiek’ luidt het motto. In de afgelopen jaren sloeg het orkest bruggen naar pop, chanson en singer/songwritermuziek. De verbinding naar rap en hiphop werd niet eerder gelegd.
Typhoon vindt het een eer dat hij door de hoofdstedelijke strijkers is uitgenodigd. Maar twijfels zijn er ook. “Ben ik daar wel klaar voor? Kan ik dat wel? Is dit niet een té grote uitdaging?”
Glenn de Randamie, Typhoons ware naam, zit in een gemakkelijke draaistoel op zijn kantoor. Terwijl zus Sharon achter een bureau zijn management behartigt, vertelt de 33-jarige rapper hoe hij bij het orkest in beeld gekomen is.
“Het was Wende die mijn naam heeft laten vallen. Twee jaar geleden deed zij deze tournee met het orkest. Een van die concerten heb ik gezien en het was echt geweldig. Zo intens. En toen kwamen ze bij mij. Natuurlijk zei ik direct ja tegen het project, maar tegelijk zakte ook de grond onder m’n voeten weg. Waar begin ik aan, vroeg ik mezelf af.”
De ras entertainer die festivalweiden moeiteloos in beweging brengt, popzalen en theaters naar zijn hand zet en zelfs de koninklijke familie laat swingen, beseft maar al te goed dat hij een nieuwe wereld gaat ontdekken.
“Ik vind het zó spannend. Het is compleet iets anders dan wat ik tot nu toe heb gedaan. Weliswaar heb ik vaker projecten buiten de hiphop aangepakt, zoals met folkband Muppetstuff of de jazzy uitstapjes met New Cool Collective, maar de kant van de klassieke muziek ben ik nog nooit opgegaan. Toch denk ik dat dit op een goed moment in m’n carrière komt. Het geeft mij de kans om verder te groeien.”
Typhoons respect voor Sinfonietta is groot. “Dit is een van de beste orkesten ter wereld. En uitgerekend met mij gaat het een samenwerking aan. Dan moeten ze in mij toch ook bepaalde kwaliteiten zien”, zegt hij met een knipoog. “In het begin hadden we geen idee waar het allemaal toe moest leiden, maar we deelden dezelfde intentie: het eren van de muziek.”
Het is een boeiend leerproces, vertelt hij. “Ik ken die klassieke wereld helemaal niet. Laatst kreeg ik een partituur voor m’n neus. Ik probeerde het te lezen, maar dat viel vies tegen.” Typhoon schatert het uit. “Maar ik leer er wel van. Op dit moment vat ik het nog niet helemaal, maar ik ga het iedere keer een beetje beter begrijpen. Dat is het mooie van deze ontdekkingsreis, ik rek mijn kaders steeds verder op.”
Vanaf de zomervakantie zijn de betrokkenen bezig met de voorbereidingen op de concertreeks. Overleggen, liedlijsten samenstellen, repeteren. Voor Typhoon is het belangrijk dat hij twee vertrouwelingen bij het project heeft kunnen betrekken. “In de eerste plaats is dat Dries Bijlsma, mijn producer en gitarist. Hij creëert een basis, waardoor het voor mij toch een beetje vertrouwd voelt. De andere steunpilaar is de Belgische pianist en componist Jef Neve.”
Met de jazz en klassiek georiënteerde Neve vormt Typhoon een grensverleggend gelegenheidsduo. “We trekken al een paar jaar samen op, maar dat heeft nog nooit tot een bepaald doel geleid. Ik zag nu een kans om onze connectie verder uit te bouwen. We hebben enkele nieuwe nummers geschreven, zodat het publiek ook primeurs te horen krijgt.”
Bekende Typhoon tracks als Hemel Valt en Niets Verwacht hebben nieuwe arrangementen gekregen. “De laatste is een van mijn favorieten. Dat nummer klinkt in deze versie zo mooi, dat ik spontaan in tranen uitbarstte toen ik het voor het eerst hoorde. Ook Bumaye staat op de lijst. Best bijzonder, omdat het destijds met blazers is opgenomen. Die zijn er straks niet bij en dat betekent dat je moet loslaten, wat je eerder hebt gedaan.”
Die nieuwsgierigheid kenmerkt de persoon. “Ik ben een onderzoeker. Waar komt hiphop nou eigenlijk vandaan? Ik vind het leuk om dat uit te pluizen. Je gaat dan terug naar soul, funk, blues en jazz. Ook kwam ik tot de ontdekking dat veel jazzmuzikanten klassiek geschoold zijn. Hiphop en klassieke muziek liggen dus helemaal niet zo ver uit elkaar. Het is een combinatie die klopt.”
Al jaren trekt Typhoon een breed publiek. Dat is in dit verband wel een voordeel. “Mijn publiek bevindt zich inderdaad in de leeftijd van drie tot drieëntachtig. Ik ben enorm beïnvloed door Otis Redding. Zijn manier van optreden inspireerde mij. Mijn oudste broer Kevin (ook bekend als Blaxtar) bracht me in contact met hiphop. In Zwolle raakte ik verzeild in het rapwereldje rond Opgezwolle. Mede dankzij die jongens heb ik mij kunnen ontwikkelen. Maar wel op een eigen manier, waardoor mijn repertoire breder gaat dan hiphop alleen.”
“Soms denk ik wel eens: ‘Kom op Glenn, jij met die liefdesliedjes, wanneer kom je weer eens met keiharde beats?’ Later misschien. Nu ben ik hiermee bezig. Concrete plannen voor de toekomst heb ik niet. Na mijn vorige album Lobi Da Basi was ik mentaal en fysiek behoorlijk leeg. Pogingen om met een opvolger bezig te gaan, liepen op niets uit.”
Op de vraag of Typhoon andere projecten in het vizier heeft, volgt een lange stilte. “Ja, het volgende project wordt innerlijke rust zoeken. En vooral genieten van muziek.”
Amsterdam Sinfonietta, Typhoon en Jef Neve, Breder dan klassiek: Musis Arnhem 4/1, De Spiegel Zwolle 5/1, Stadsgehoorzaal Leiden 6/1, Oosterpoort Groningen 8/1, Concertgebouw Amsterdam 9/1, TivoliVredenburg Utrecht 10/1, Concertzaal Tilburg 12/1, Muziekgebouw Frits Philips Eindhoven 13/1, Muziekcentrum Enschede 14/1, Theater Heerlen 16/1.