Zijn naam blijft onlosmakelijk verbonden aan de grote hit die hij had in de tweede helft van de jaren tachtig. Met Right Next Door (Because Of Me) gaf Robert Cray destijds de blues een nieuwe impuls. Zijn herkenbare, heldere Fender-geluid stroomlijnde de erfenis van de oude bluesiconen en sloeg bruggen naar pop, jazz, funk en soul. Nog steeds is Right Next Door een onbetwiste favoriet. Van het publiek, maar ook van de artiest. Al vroeg in de set sluit het uptempo relatiedrama een uitverkocht Hedon gepassioneerd in de armen.
Toch is de meermalige Grammy-winnaar geenszins van plan deze avond alleen oude koeien uit de sloot te halen. De uitgebreide tour door Europa en Amerika staat in het teken van het net uitgebrachte album In My Soul en de 60-jarige Cray laat de kans niet onbenut zijn trouwe fans kennis te laten maken met het nieuwe songmateriaal. Een insteek die probleemloos verloopt: tracks als I Guess I’ll Never Know, You Move Me en You’re Everything pikken met speels gemak de ingrediënten uit Crays fijngemalen blues-melange op.
Met Dover Weinberg (keys), Les Falconer (drums) en boezemvriend Richard Cousins (bas) put Robert Cray voornamelijk uit het recentere plaatwerk. Het stroperige, met uitstekende solo’s gelardeerde Two Steps From The End en het Caribisch gearomatiseerde Poor Johnny komen van de cd Twenty (’05), maar ook het voorlaatste album Nothin But Love komt met onder meer Great Big Old House en (Won’t Be) Coming Home aan bod. Nergens wringt het, nergens prikkelt het. De innemende Cray politoert de blues. Maar het gebeurt oprecht. En dankzij zijn verfijnde gitaartechniek glinsteren Fine Yesterday en het man-vrouw perikelen ontstijgende What Would You Say als fraai geslepen diamantjes op een fluwelen kussen.
Gezien: Hedon Zwolle 24/5