De Noorse rockband Madrugada deed een van zijn laatste optredens op het Dauwpop festival. Nu, vijftien jaar later, is de band terug. Zanger Sivert Høyem vertelt over de onverwachte herrijzenis.
Sivert Høyem is even in een diep gepeins verzonken. De frontman van Madrugada probeert herinneringen op te halen. Dauwpop in Hellendoorn, 2008. Ja, wacht eens, dat was de eerste show zonder gitarist Robert Burås. Die had een jaar eerder afscheid genomen van het aardse leven. Madrugada ging nog eenmaal op tournee. Daarna was het over en uit.
“Ik kan het me niet precies meer voor de geest halen, maar wat ik me ervan herinner is een optreden op klaarlichte dag. Het was allemaal heel surrealistisch, vooral omdat we eigenlijk het verlies van Robert nog niet hadden verwerkt”, blikt de bariton uit Oslo terug. Vier jaar later stond Høyem opnieuw op Dauwpop. Als soloartiest. En nu reist hij dus voor de derde keer af naar Hellendoorn. Mét Madrugada.
In thuisland Noorwegen is Madrugada een topattractie, in de rest van Europa een cultband. Maar wel een met een hondstrouwe fanbase. Hun duistere rocksound met uitlopers naar country en blues maakt eind jaren negentig een verpletterende indruk. Althans bij ingewijden. Vernuftige songs, stilistisch breed uitwaaierende gitaarpartijen en donkerbruine vocalen van Høyem tillen de albums naar de top van de jaarlijstjes, terwijl de band zich op de podia ontpopt tot een livesensatie.
Maar na vier albums slaat het noodlot toe. Tijdens de opnames van de volgende plaat overlijdt Burås. Het vijfde album – sober getiteld Madrugada (Spaans/Portugees voor ochtendschemering) – wordt nog uitgebracht, gevolgd door die onwezenlijke tournee. Dan lijkt het klaar.
“De band was al meer dan tien jaar begraven, toen onze eerste drummer Jon Lauvland Pettersen me benaderde. Hij vond dat we het 20-jarig bestaan van ons debuut Industrial Silence niet zomaar voorbij mochten laten gaan. Bassist Frode Jacobsen haakte onmiddellijk in en voor we het beseften ging het nieuws als een lopend vuurtje rond. 2019 werd het jaar van de wederopstanding: we deden een uitgebreide Europese tournee.”
En daar blijft het niet bij. Het trio Høyem, Laufland en Jacobsen heeft de smaak te pakken en er worden plannen gesmeed voor een nieuw album. “Geen van ons had gedacht dat er nog een nieuwe Madrugada-plaat zou komen, maar tijdens de tour borrelden al snel ideeën op. Bovendien raakten we steeds beter ingespeeld, zodat we na de laatste show direct de studio in konden duiken voor de opnames.”
Aangevuld met de gitaristen Cato Thomassen en Christer Knutsen strijkt de band neer in de Sunset Sound Studio in Los Angeles. Een legendarische plek waar The Beach Boys, The Doors, Janis Joplin in de jaren zestig hun platen opnamen. “Dat was zo bijzonder. Alles verkeerde nog in originele staat. In de echokamer waar The Beach Boys Pet Sounds hebben opgenomen was niets veranderd.”
Zo ziet in ’22 het album Chimes at Midnight het daglicht. Een atmosferische bluesplaat met een introvert karakter. “Met Robert hadden de nummers beslist anders geklonken. Met zijn eclectische gitaarspel was hij altijd prominent aanwezig. Hoewel Chimes at Midnight een ander Madrugada album is geworden, heeft het toch die kenmerkende sfeer.”
Sivert Høyem heeft zin in de zomertour die langs een reeks festivals voert. “Vroeger was ik niet dol op het spelen van festivals, maar tegenwoordig kijk ik daar genuanceerder tegenaan. Ik voel me zekerder en kan beter met het publiek communiceren. Ach, we zijn allemaal wat ouder en wijzer geworden. Dat geeft een bepaalde rust.”
Madrugada is te zien op vrijdag 2 juni, Main Stage van 17:15 tot 18:25 uur.
| Dauwpop ’23: van Prodigy tot Bas Nijhuis Net als vorig jaar is deze Dauwpop editie tweedaags van opzet. Met camping uiteraard. Op zaterdagochtend zal scheidsrechter Bas Nijhuis daar de gasten resoluut de tent uit fluiten. Lollig allemaal, maar gelukkig ligt in Hellendoorn de focus op de muziek. En met The Prodigy, Franz Ferdinand en Goldband heeft Dauwpop een van de beste line ups in zijn 28-jarig bestaan. De interesse gaat vooral uit naar The Prodigy die voor het eerst sinds de dood van hun maniakale frontman Keith Flint weer voet zet op Nederlandse bodem. Een prachtprimeur voor Dauwpop. Andere tips die een bezoek waard zijn: de nieuwe poging van Caro Emerald onder de noemer The Jordan, de reïncarnatie van John Coffey en het rappende visserslatijn van Bob uit Zuid. Dauwpop, Luttenbergerweg Hellendoorn, vrijdag en zaterdag 2 en 3 juni. |