Amp Fiddler is een druk baasje. Vandaag repeteert hij met een jazzband, gisteren mixte hij het livealbum met de funkformatie Will Sessions. En ondertussen bereidt hij zich voor op zijn solotour.
“Het zijn drukke tijden”, constateert Joseph ‘Amp’ Fiddler tevreden. “Maar dat moet ook wel. Het is niet eenvoudig om je hoofd boven water te houden in de muziekwereld.”
Dat mag je een verrassende uitspraak noemen van de man die het podium deelde met de grootste namen uit de pop. Seal, Jamiroquai, Prince – het is maar een greep uit de artiesten die de naam Amp Fiddler in hun agenda hebben (had) staan.
De gniffel van de verbaasde vragensteller schiet de inwoner van Detroit even in het verkeerde keelgat. “Dat is geen grap, ik meen het serieus.” Zijn donkere stem bast door de telefoon. “Jarenlang heb ik met een eigen band getourd en iedere keer hield ik er geen cent aan over. Dat is de reden dat ik nu alleen op pad ga. Mijn onesie-tour noem ik het”, ontdooit de multi-instrumentalist weer. Met de laatste opmerking doelt Fiddler op de overall die hij tijdens zijn shows draagt.
Wel knap natuurlijk, een funk/soul/techno-formatie in je eentje. Hoe speelt hij dat klaar? “Ik gebruik een hoop hulpmiddelen: drummachines, computers, keyboards. Daar ga ik op het podium mee aan de slag, zodat er een funky mix ontstaat. En uiteraard zing ik er bij.”
Fiddler wil wel benadrukken dat zijn bankrekening niet het enige motief is om solistisch over de wereld te trekken. “Ik wil sowieso iets anders doen dan wat ik normaal doe. Ik ben altijd op zoek naar uitdagingen. Als je steeds hetzelfde blijft doen, krijg nooit een nieuw resultaat. Dit zou het uitgangspunt van iedere artiest moeten zijn. Helaas is dat niet zo, kijk maar om je heen.”
De zoektocht naar uitdagingen kwam al in de jaren tachtig aan het licht. Fiddler was toen de toetsenist in de extravagante en invloedrijke funkband van George Clinton. “Hij was een soort mentor voor me”, zegt Fiddler. “Van hem leerde ik de kneepjes van het vak, zowel op het podium als in de studio. George leerde me hoe je live-arrangementen moest maken en breaks moest inpassen. Hij is ongelooflijk belangrijk geweest voor mijn ontwikkeling als muzikant en producer.”
Maar Fiddler was geen blijvertje in Clintons band en koos voor het solopad. Het werd een avonturenreis. Contacten met gelouterde popsterren waren het resultaat, evenals boekingen op North Sea Jazz en Lowlands. Veelzijdigheid bleek een van Fiddlers grote troeven. Het waren niet alleen funk en soul die de toon bepaalden, ook Motown, house, techno en zelfs jazz klonken in zijn opwindende sound door.
“In mijn ouderlijk huis was vroeger altijd muziek te horen. In de kamer stond een piano en mijn broers en zussen draaiden de hele dag platen. Ik was de jongste van vijf kinderen en luisterde naar wat zij in huis haalden. Motown, rock, psychedelica, blues, jazz – ieder had zo een eigen voorkeur. Mijn moeder luisterde naar klassieke muziek en mijn vader, afkomstig van de eilanden, naar Caribische stijlen als reggae en calypso.”
Fiddlers laatste album is getiteld Motor City Booty. Dat klinkt als een hommage aan zijn woonplaats Detroit. “Zo zou je dat inderdaad kunnen omschrijven. De stad en zijn geschiedenis hoor je altijd terug in mijn muziek. Het is een dansbare plaat geworden, hoewel dat voor mij geen voorwaarde is. Dit keer voelde het goed om het zo te doen, maar de volgende plaat zou best eens een lager tempo kunnen hebben. Ook dat kan waanzinnig funky zijn.”
Amp Fiddler is te zien Gigant Apeldoorn, vrijdag 16 juni.