Loading...
Interviews

De constante kwaliteit van UK Subs

UK Subs met Charlie Harper (2e van rechts) Foto Tina Korhonen

Hoeveel shows Charlie Harper met UK Subs heeft gedaan in de afgelopen 40 jaar, hij zou het niet weten. Duizenden. Maar ieder optreden is toch weer een bijzondere gebeurtenis. Zelfs voor de bijna 73-jarige ‘Grandpa of punk’.

“Meen je dat, hebben we eerder in de Gigant gestaan? Ik kan me er niks van herinneren.” Je kunt het Charlie Harper niet kwalijk nemen, want we hebben het over het jaar 1980. De Gigant is dan nog een cultureel jongerencentrum dat huist in een oud schoolgebouw. De Engelse punkband UK Subs speelt er in oktober, exact een week later staat er een bandje uit Ierland: U2.

“Apeldoorn kan ik me nog wel voor de geest halen”, vertelt Harper. “Onze manager had in de buurt van Apeldoorn een vakantiehuisje gehuurd. Dat lag mooi centraal. Vandaaruit reden we met een busje naar optredens in Amsterdam en Groningen, maar ook in België en Duitsland. Het was een mooie tijd.”

Met de Sex Pistols en The Clash behoorde UK Subs tot de eerste golf van punkbands die het Verenigd Koninkrijk en later ook de rest van Europa overspoelde. De meeste bands waren geen lang leven beschoren, maar UK Subs overleefde talrijke tegenslagen en staat tot op de dag van vandaag garant voor een energieke portie punkrock.

“Oké, UK Subs is ook drie of vier keer gereïncarneerd, maar de band is altijd blijven bestaan. Vanaf ‘76 kwamen er veel punkbands op, waarvan sommige zelfs een fantastische eerste plaat maakten. In de meeste gevallen konden ze dat niveau niet vasthouden en verdwenen weer. Onze muziek is van een constante kwaliteit gebleken. De fans bleven nieuwsgierig naar nieuw werk van UK Subs.”

Harper richtte de band op, nadat hij jaren actief was geweest als zanger van een rhythm & blues formatie. “Ik voelde dat de tijden veranderden. In Londense clubs zag ik The Damned en The Ramones en dacht: dit is de toekomst van de rock ’n roll! Eigenlijk vond ik mezelf al te oud – ik was de dertig gepasseerd, maar bij toeval stuitte ik op gitarist Nicky Garratt. Hij was op zoek naar een zanger en UK Subs was geboren.”

Het debuutalbum kreeg de toepasselijke titel Another Kind Of Blues mee. Vorig jaar verscheen hun 26e plaat Ziezo. De eerste letters van alle albumtitels vormen samen het alfabet. Zit de klus er dus  op? “Zo zou je dat wel kunnen zien. We zochten naar een pakkende titel met een z, toen we een Nederlander tegenkwamen die ‘ziezo’ voorstelde. Het betekent ‘job’s done’, zei hij. En zo is het ook, dit is ons laatste album.”

Betekent dit het einde van de band? “Nee, natuurlijk niet. We blijven spelen, maar een heel album opnemen doen we niet meer. Misschien wel een ep’tje ofzo.”

“Over drie maanden word ik 73, maar ik blijf zo lang mogelijk optreden. Pensioen? Moet er niet aan denken. Ik wil in het harnas sterven. Geestelijk voel ik me nog een tiener. Natuurlijk doe ik het wat rustiger aan dan vroeger, maar de energie is er nog. Met de bijnaam Grandpa Punk kan ik wel leven. Zo is het nu eenmaal. Ik heb een kleinzoon van 18, een getalenteerde drummer. Ik vroeg hem om in de Subs te komen spelen. Maar dat zag hij niet zitten.”

UK Subs is te zien: Gigant Apeldoorn, zaterdag 18 maart.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *