De vijf mannen van The Grand East hebben een pittig weekend voor de boeg. In de nacht van zaterdag op zondag sluiten ze in Groningen het Noorderslag festival af, om een paar uur later Afterslag in Apeldoorn total-loss te spelen.
“Ik heb gehoord dat Afterslag bekend staat als het festival waar bands hun laatste restje energie eruit moeten persen”, lacht Arthur Akkermans. “Nou, dat gaat voor ons zeker het geval zijn. In Groningen staan we om half drie ’s nachts geprogrammeerd, dus dat wordt een kort nachtje. Ik moet echt oppassen dat ik niet te veel bier ga drinken, anders wordt het niks de dag erna in Apeldoorn.”
Akkermans is de energieke frontman van de rockband The Grand East. Ontstaan in, zoals hij het omschrijft, het ‘pittoreske stadje Diepenheim’. “Vanaf mijn derde woonde ik er met mijn ouders op een boerderij. Echt in ‘the middle of nowhere’. Je kon er alleen maar naar koeien kijken en strontlucht opsnuiven. Teun Eijsink was mijn buurjongen. Met hem zat ik op gitaarles.”
Te midden van de zompige weiden ontstond het plan om een band te beginnen. Het dan tot vijf man uitgegroeide vriendenclubje kreeg eerst de naam Texas Radio mee. “We deden best veel optredens en bouwden een behoorlijke fanbase op”, zegt Akkermans. “Maar het was allemaal een beetje op houtje-touwtje niveau. Bovendien kwamen we erachter dat er meer bands waren die Texas Radio heetten. Daardoor waren we moeilijk te vinden op internet.”
De overgang naar het Goomah label markeerde het moment om de bandnaam te wijzigen in The Grand East. “Deze naam dekt de lading beter”, vindt Akkermans. “En je kunt het ook zien als een ode aan het oosten, het gebied waar onze roots liggen. Inmiddels zijn we verhuisd naar Utrecht.”
‘Rock ’n soul’ noemen ze hun muziek. “Ah man, het is zo moeilijk om je eigen shit te omschrijven. Eigenlijk maken we van alles wat. Soms klinkt het allemaal rauw en hard, soms is de toon wat lichter. Ik denk dat Kiss The Devil, de openingstrack van ons debuutalbum Movano Camerata, goed illustreert waar wij voor staan. Het is een swampy bluesnummer met een eigentijds en catchy refrein. Een combinatie van oud en nieuw.”
De voorliefde voor rock uit de jaren zestig en zeventig klinkt in nummers als Rabbits & Children en Frogs duidelijk door. “We zitten allemaal in de leeftijd van rond de 25, maar zijn opgegroeid met de platenkast van onze ouders. The Who, Led Zeppelin, The Doors – daar luisterden we naar. Je ziet dat de interesse in muziek uit die tijd groeiende is. Dat is een paar jaar geleden begonnen met DeWolff. Nu zijn er veel van dit soort bands. In dit wereldje is het moeilijk om je te onderscheiden, maar ik denk wel dat wij iets extra’s hebben.”
Dat extraatje zit ‘m misschien in hun zanger. “Ik ben wel een gangmaker ja. Jim Morrison van The Doors is een voorbeeld voor me. Maar ook Rocco Ostermann van de Arnhemse band Donnerwetter is een inspiratie. Zijn stemgebruik – psychedelisch, laag en duister – vind ik geweldig. Maar hey, we zijn een fucking vriendengroep hè. Zonder de andere jongens ben ik niks.”
The Grand East: Afterslag Apeldoorn 15/1, Hedon Zwolle 31/3, Des Konings Festival Burgerweeshuis Deventer 27/4, Dauwpop Hellendoorn 25/5.