King of mosey. In een land waar je de enige bewoner bent, ben je al snel een koning natuurlijk. Het is de Canadese zanger Daniel Romano overkomen. Voor de muziek die hij maakt, heeft hij een term geïntroduceerd: mosey. Spoorslags is hij door de media verheven tot monarch in een genre, waar hij de enige vertolker van is. Niettemin een prestatie van formaat.
Nu is mosey geen stilistische dijkdoorbraak. Wie de tien liedjes van Romano’s laatste album Come Cry With Me beluistert, ziet stoffige prairies en cowboyhoeden voor zich en hoort de echo van Hank Williams en The Grand Ole Opry. Kortom, countrymuziek. Toch wil de 30-jarige zanger beslist niet in dat hokje worden geduwd. Country is een containerbegrip geworden, zegt ie. Een begrip waar de commerciële gladjakkerij van Taylor Swift en Tim McGraw thans de dienst in uitmaakt. Precies daarvan wil Daniel Romano zich distantiëren. En dan kom je met je eigen ding. Mosey dus.
Vorig jaar was de authentieke countryrevelatie plotseling een hype in Nederland. Terwijl in Amerika de terug-in-de-tijd sprong van Romano schouderophalend werd ontvangen, maakte hij hier furore op festivals als Into The Great Wide Open op Vlieland en Take Root in Groningen. Trage, tranentrekkende tracks als Middle Child, Two Pillow Sleeper en I’m Not Crying Over You zogen in één teug de bezoekers leeg. De kracht van de mierzoete smartlap met countrysnik en jankende pedal steel bleek overweldigend.
Met zijn heldere baritonstem bezingt Romano de tragiek van de eenzaamheid en de lege fles. De bezongen personages worden achtergelaten door hun moeder of een geliefde en zoeken hun toevlucht in de verleidelijke geneugten van de alcoholica. Je kunt in alles een verwijzing naar countryhero Hank Williams horen. Maar ook stijlgenoten als Merle Haggard en de twee jaar geleden overleden George Jones moeten een onuitwisbare indruk hebben gemaakt op Daniel Romano. In het uptempo Chicken Bill roffelt zelfs het ritmische gitaargetokkel van Johnny Cash voorbij.
In juli verschijnt het nieuwe album If I’ve Only One Time Askin’. Twee liedjes die al zijn uitgelekt laten een verrassende ontwikkeling horen. I’m Gonna Teach You is een opvallend rijk georkestreerd nummer met een ongebruikelijk slot, maar nóg afwijkender is de outro van The One That Got Away (Came Back Today). Daarin verlaat Romano onverwacht het sentimentele country-idioom en geeft het een soulvol, maar ook licht psychedelisch eindschot mee. Voor het eerst treedt Romano op de plaat buiten de paden van country & western. Op het podium deed hij dat al vaker door het publiek de stuipen op het lijf te jagen met een cover van The Ramones of Black Sabbath. Het valt te hopen dat hij op het Ribs & Blues festival in Raalte ook van die kunsten uithaalt.
Dat wil zeggen: áls ie komt. Vliegangst weerhield de cultheld al eens van een optreden. Twee jaar geleden maakte Romano op facebook bekend dat zijn ‘aerophobia’ het onmogelijk maakte naar een volgende show af te reizen, waardoor deze noodgedwongen moest worden geannuleerd. Ingewijden melden echter dat hij voor komende trip naar Europa een hut heeft geboekt op een vrachtboot. En die manier van reizen past dan wel weer bij het tempo van de liedjes die hij schrijft.
Daniel Romano is te zien op Ribs & Blues Raalte, maandag 25 mei.
Ook interessant
|