Met The Small Town Villains maakte Tommy Ebben twee albums: Dreamless Slumbers (’10) en A Wisper To Arms (’11). Ze manoeuvreerden de Utrechter in de hoek van de folkrock en associaties met Dylan, Neil Young en Townes Van Zandt doemden al snel op. De twintiger leek zich wel happy te voelen in die wat belegen rootsregio. Maar sinds dit jaar is het roer om. De akoestische gitaar, banjo en mandoline hebben plaats gemaakt voor een zoemend elektronisch klankdecor. Het resultaat is niet alleen verfrissend, maar ook buitengewoon geslaagd.
Van Tommy Ebben is bekend dat hij een vaardige hand van liedjes schrijven heeft. In de nieuwe synthetische geluidsomgeving lijken ze echter nog beter tot hun recht te komen. Openingsnummers Golden en Battle Of The Bismarck Sea – ze hadden zo op één van de vorige platen kunnen staan – krijgen nu fijne futuristische nuances mee. Zeker live, op het Zwolse Hedonpodium. Daar worden die nuances net even iets zwaarder aangezet. Zoals in The Only Ones, een lied dat als een schoorvoetende singer/songwritertrack in de steigers wordt gezet, maar gaandeweg van kleur verschiet. Gierende synthesizers en beukende drums stuwen het stemmige kleinood op naar een monumentaal slotakkoord. Ook Red Curled Curtain en I Wish I Was A Carpenter hebben een vergelijkbare, culminerende opbouw.
Met Blank Photographs kiezen Ebben en zijn driekoppige begeleidingsband direct voor een hogere versnelling. De warme, vintage Mellotronsound en felgekleurde trompetbegeleiding geven de soepele compositie een extra aroma. Zelfs een oud werkje als She Won’t Tell ontkomt niet aande vernieuwingsdrang van de ontketende zanger/gitarist. Het ooit door een telecomaanbieder overgenomen countryliedje ondergaat een gewaagde, Depeche Mode-achtige make-over. Je moet maar durven.
Gezien: Hedon Zwolle 25/4
Nog te zien: Luxor Arnhem 8/5, Paradiso Amsterdam 11/5