Groningen – Een nieuwe standaard voor live hiphop. Dat is voor de jury reden genoeg om de Popprijs 2013 toe te kennen aan The Opposites. In de overvolle Groningse Oosterpoort ontvangt het rapduo uit handen van dj Giel Beelen het bijbehorende beeldje van Theo Mackaay en een douceurtje van tienduizend euro. Daarmee gaat de Popprijs naar een act die ‘met lol, passie en overtuiging veel zintuigelijk genot losmaakt’. Aldus het juryrapport. Geen speld tussen te krijgen. Maar is dat voldoende om deze prestigieuze prijs in de wacht te slepen?
De zoektocht naar de artiest die de belangrijkste bijdrage geleverd aan de Nederlandse popmuziek wordt jaarlijks beslecht op het Noorderslag festival. Onmiddellijk rijst de vraag: wat is dan exact die bijdrage van The Opposites? Hun lompe beats en eendimensionale teksten scoorden het afgelopen jaar goed op Pinkpop en Lowlands, maar van een winnaar van de Popprijs mag toch meer worden verwacht.
Gelukkig is Noorderslag meer dan alleen die vermaledijde Popprijs. Een keur aan jong talent presenteert zich in een complex dat door de telkens aanzwellende bezoekersstromen aan een hinderlijke vorm van obstipatie lijdt. Van plan een bezoekje aan Kris Berry & Perquisite te brengen? Vergeet het maar. De gang naar de CBK-zaal staat mudvol en rest er maar één mogelijkheid: omkeren en uitwijken naar één van de vele alternatieven.
Opvallend genoeg zijn het de senioren die aan het begin van de zaterdagavond de grootste aandacht trekken. Natuurlijk is er het eerbetoon aan Boudewijn de Groot. In de Grote Zaal vertolken jonge helden als The Kik, Roos Rebergen en Tim Knol liedjes van de bijna 70-jarige meester. Zelf doet de vitaal ogende zanger een duit in het zakje met een fraaie, Americana-achtige uitvoering van Wegen, een liedje uit ’75. Even verderop wordt in de Kleine Zaal de wederopstanding van Daryll-Ann gevierd.
Boris Titulaer is nog geen senior, toch is het alweer tien jaar geleden dat hij de talentenjacht Idols won. Onder de naam Bo Saris probeert de aanhouder opnieuw de aandacht op zich te vestigen. En zowaar, de soulvolle nummers van zijn laatste epee The Addict doen het beslist niet slecht in Groningen.
Van de nieuwe lichting doen de energieke folkrock van Town of Saints, strakke Britpop van Taymir en Nederlandstalige droompop van Rita Zipora goede zaken. Teleurstellend zijn echter de verrichtingen van Thomas Azier. Een armetierig instrumentarium van knopjes en drumpads doet iel aan en, erger, vocaal zakt de in Berlijn wonende zanger door het ijs.