Stiekem mogen we best een beetje trots zijn op de prima popmuziek die van eigen bodem komt. Onszelf daarvoor demonstratief op de borst kloppen is overdreven, maar artiesten als Mister And Mississippi, Jacco Gardner en Mozes And The Firstborn zijn toch mooie, jonge loten aan een al redelijk volgroeide polderpopboom. In veel gevallen hebben de Nederlandse representanten echter een klein, maar gevoelig mankement: het zijn meestal trendvolgers in plaats van trendsetters. Oorspronkelijkheid is een schaars goed in de vaderlandse popscene.
Het Nijmeegse collectief De Staat slaagt erin het vileine etiketje ‘waar heb ik dit vaker gehoord en gezien’ knap te ontlopen. Met hun eigenzinnige, soevereine geluid plaatst het zich in het selecte rijtje van vindingrijke vaderlandse rockacts, waartoe bijvoorbeeld Focus, Urban Dance Squad, De Kift en The Kyteman Orchestra behoren. Alleen dat is al een aanleiding om een vreugdedansje te maken. Dat De Staat met haar onlangs verschenen derde album I_CON die status nog eens overtuigend onderstreept, is helemaal een reden tot een diepe buiging.
En dan te bedenken dat De Staat nog maar zes jaar actief is. Met het debuut Wait For Evolution geeft het vijftal in ’09 al een stevig stampend visitekaartje af. Er zijn dan nog wat vage lijnen te trekken naar de stonerrock van Queens Of The Stone Age, maar duidelijk is dat hun voorman Torre Florim op zoek is naar een eigen plek onder de zon. Ook op het podium maakt de band indruk. Met een gedurfde mix van rake riffs en vreemde wendingen weet De Staat het publiek voor zich te winnen. Hun muziek klinkt gedecideerd, energiek en innovatief.
Het tweede album Machinery (’11) laat een verdere ontwikkeling horen. Bovendien tonen de nummers aan dat de band compositorisch iets te melden heeft. De Staat is dan allang niet meer het veredelde éénmansproject van Florim, maar volwaardige band waar alle bandleden een inbreng mogen hebben. Een manshoge, puffende machine is het bewegende decor waarmee het vijftal nationale en internationale podia afstruint. Het resultaat is een dynamisch spektakel waarin de krachtige en industriële tracks Sweatshop, I’m A Rat en Keep Me Home als glanzende eindproducten van de lopende band rollen.
En nu ligt er dat nieuwe mirakel I_CON. Opgenomen in een Franse studio en gemixt in Nashville door de rechterhand van Jack White. De bijeen geharkte invloeden zijn uitheemser dan ooit. Afrikaanse ritmes, lompe happy hardcore, futuristische sciencefiction muziek – je kunt het zo gek niet verzinnen of het is traceerbaar. Maar de grote verdienste van De Staat is dat het nergens gekunsteld of geforceerd aandoet. I_CON is een verzameling van dertien uiteenlopende klanksferen, die samen toch een steekhoudend geheel vormen. Misleiding en oplichterij beheersen de tekstuele inhoud van het album. En dat is terug te horen in het grimmige geluid van I_CON. Vooral vanaf Devil’s Blood wordt de stemming dreigend. Bruut zijn de boze beats van Witch Doctor, zuigend de synths in Refugee. Maar ook het gejaagde Make Way For The Passenger en het ruimtelijke The Inevitable End zijn uitstekende songs, die live wel eens heel goed uit zouden kunnen pakken. De plaat is amper drie weken uit en je bent nu al geneigd uit te zien naar de opvolger.
De Staat, nieuw album I_CON. Te zien: Burgerweeshuis Deventer (20/10), Hedon/IJsselhallen Zwolle (15/11).
Ook interessant
|