Aanvankelijk stonden alle seinen op groen. Er lag een splinternieuw album klaar, de tour was gepland. Nu pakken zich donkere wolken samen boven de wederopstanding De Raggende Manne.
Bob Fosko is hartstikke trots op Alles Kleeft, het nieuwe album van De Raggende Manne. De spraakmakende punkrockband uit Amsterdam met brulboei Fosko in de frontlinie doet weer van zich spreken. Het gezelschap maakt opnieuw een doorstart met een plaat en een tour langs ’s lands mooiste popzalen.
“Ik heb er zin in”, zegt Fosko. “Zo’n tournee is beter dan thuis zitten en wachten op het onheil.”
Pardon, onheil? Jawel, de euforie over het album en de geplande tournee is de laatste tijd behoorlijk getemperd. Want wat is ingezet als een energieke en vrolijke onderneming, heeft onverwacht zorgelijke wending genomen. Begin januari heeft Bob Fosko te horen gekregen dat hij slokdarmkanker heeft. Met uitzaaiingen naar hals en lever.
“Tja, het was schrikken toen ik die mededeling kreeg”, vertelt de zanger nuchter. “Ga je met wat vage klachten naar je huisarts, is dit het resultaat. Juist nu ik de laatste jaren zo gezond heb geleefd, haha.”
Fosko is niet de persoon die bij de pakken neer gaat zitten. Integendeel. Met zijn guitige kop blijft hij de zaak positief zien. Relativeringsvermogen is zijn mentale medicatie. Maar het toekomstscenario ziet er inktzwart uit.
“Ik voel me nu nog prima. Maar ja, hoe zal dat over een paar weken zijn? Gisteren ben ik begonnen met chemo. Mijn vrouw heeft deze kuur vier jaar geleden gehad, zij denkt met me mee. Uiteindelijk is zij genezen verklaard. Dat zit er voor mij niet in. Ze hebben me verteld dat ik in ‘stadium vier’ zit en dat betekent dat mijn leven slechts verlengd kan worden. We kunnen niet langer wachten met die tour, nu heb ik nog energie.”
De bandleden hebben geschokt gereageerd op het nieuws. “Ik heb ze een mailtje gestuurd. Dat leek me het beste. Het zijn uiteindelijk collega’s. Bevriende collega’s, dat wel. Maar ik kan toch niet iedereen bij me thuis uitnodigen om het barre nieuws te vertellen?” Hij begint te lachen. “Toch? Maar we waren het er wel over eens dat we onze plannen moesten doorzetten.”
Voor de aanstaande tour zijn De Raggende Manne nu op zoek naar gastvocalisten. Zij moeten Fosko bijspringen als het nodig is. “Thé Lau van The Scene heeft dat destijds ook gedaan. Hij moest wel. Maar ook ik weet niet hoe mijn stem zich gaat gedragen. Ik merk wel dat het lastiger wordt om zuiver te zingen. Geen idee hoe dat komt. We hebben al enkele positieve reacties ontvangen. Ryanne van Dorst (Elle Bandita en Dool), Ro Krom (Gotcha!) en Hans Vandenburg (Gruppo Sportivo) hebben hun medewerking toegezegd. We gaan de komende tijd kijken hoe we dat precies gaan aanpakken.”
Fosko bijspringen of zelfs vervangen is geen sinecure. Niet omdat de frontman over een fraaie, geschoolde stem beschikt, maar omdat de reputatie als recalcitrante schreeuwlelijk hem moeilijk inwisselbaar maakt. Zelfs nu hij 63 is. “Weet je, popmuzikanten op leeftijd zijn niet sexy. Ze zijn gewoon verschrikkelijk. Maar ja, ik behoor zelf ook tot die categorie.” Hij grinnikt en schudt zijn hoofd. “Waarom ik dit op deze leeftijd nog doe? Zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Ik ben iemand die van jongs af aan nooit begrepen werd. Op school was ik al snel afgeleid en moeilijk te begeleiden. Ik was geen doorsnee leerling en paste niet in het systeem. Eigenlijk is dat altijd zo gebleven.”
“Maar het heeft ook te maken met de huidige band. Theo Slagter (gitaar), Louis ter Burg (bas) en Pall Gudmunsson (drums) waren er in de beginjaren al bij. Net als gitarist Arnold Smits, hij maakt de bezetting compleet. We zijn weer terug waar we begonnen zijn. En dat geeft energie. Als die gasten beginnen te spelen, ben ik niet meer houden.”
Ruim dertig jaar geleden werd De Raggende Manne opgericht. Met illustere nummers als Poep In Je Hoofd zetten de rockende rouwdouwers talloze zalen op de kop. Met als epicentrum een scheldende en tierende Fosko. Het album Alles Kleeft, dat overigens alleen als dubbelelpee op vinyl wordt uitgebracht, gaat op diezelfde voet verder.
“Nou, het is minder ongeleid”, corrigeert Fosko. “En het heeft meer diepgang. Maar ik ben geen missionaris. Ik heb niet een bepaalde boodschap. De Raggende Manne is een provocatieve band die de vrije muziek wil omarmen. Er wordt me wel eens gevraagd: wat is nou precies de bedoeling van De Raggende Manne? Vind ik een goede vraag, want eerlijk gezegd weet ik dat ook niet.”
De komende week gaat de band zich voorbereiden op de tour. “Repeteren doen we niet”, lacht Fosko. “Wel gaan we bezig met de setlist. En dan is het verder afwachten hoe alles gaat lopen. Ik weet dat mijn tijd gelimiteerd is, maar ik ga daar niet over liggen zeiken. Je hebt van die mensen die zeggen: nu ga ik genieten van de tijd die ik nog heb. Nou, ik heb dat mijn hele leven al gedaan, haha. Onlangs heb ik afscheid moeten nemen van een dierbare vriend. Hij zei: ik ben opgegroeid in een tijd van vrede en voorspoed, wat heb ik te klagen? Kijk, dat vind ik nou inspirerend.”
“Voorlopig ga ik genieten van de tour. Lol hebben met de jongens van de band. En wat er daarna komt zien we dan wel weer. Maar we moeten reëel zijn: de kans bestaat dat dit ons laatste kunstje wordt.”
De Raggende Manne: Alles Kleeft, albumrelease morgen. Daarna tour: o.m. Deventer 14/3, Nijmegen 14/5, Enschede 3/5.