Vrijdag presenteert Vandenberg’s Moonkings het nieuwe album MK II. Gitaarbeul Ad (‘Adje’) Vandenberg is er apetrots op. Hij noemt het een statement tegen het eenvormige rockgeluid van tegenwoordig.
Ontspannen fietst Ad Vandenberg door de Enschedese binnenstad. Zonnebril op, een blouse losjes om het lijf, de lange haren wapperend in de wind. Het is de mooiste oktoberdag sinds mensenheugenis en de dag kan voor Vandenberg niet meer kapot. Deze morgen nog zat ie in z’n ochtendjas op de gitaar te pielen en kwam er opeens een lekkere riff uit de vingers. “Ik heb hem onmiddellijk opgenomen op mijn iPhone. Je weet maar nooit. Ik heb inmiddels al wel vijfhonderd van die riffjes op m’n mobiel staan”, lacht de boomlange inwoner van Enschede.
Ontelbaar veel nummers heeft de 63-jarige gitarist op zijn naam staan. Hij schreef ze in de jaren tachtig al voor zijn band Vandenberg. Burning Heart werd een grote internationale hit. Maar ook voor de Brits/Amerikaanse hardrockband Whitesnake waar Vandenberg in verzeild was geraakt, schreef hij talloze songs.
“Toen ik een klein jochie was, schreef ik al liedjes. Dat is altijd zo gebleven. Het gebeurt niet uit egotripperij, maar het gaat vanzelf. Ik schrijf veel en graag.”
Ook voor het gloednieuwe album MK II heeft Vandenberg alle liedjes geschreven. “Op Love Runs Out na”, corrigeert hij. “Dat is een cover van de Amerikaanse popband OneRepublic. Giel Beelen vroeg ons een nummer te coveren dat in de top-zoveel stond. Lastige opgave, omdat er op dat moment alleen lullige popliedjes in te vinden waren. Love Runs Out was de enige track waar we iets mee konden. Het resultaat was zo vet dat we het op het album hebben gezet. We hebben het natuurlijk wel ‘Vermoonkingd’. Hé verrek, dit woord heb ik nog niet eerder gebruikt. Voeg ik zomaar een nieuw woord aan onze taal toe!”
Volgens Vandenberg betekent het nieuwe verbum dat je rock laat ‘grooven’. “Of ouderwets gezegd: swingen. Ik houd niet van dat vierkante gedoe, het moet gewoon lekker lopen. Wij hebben daarvoor een geschikte bezetting dankzij een ijzersterke ritmesectie. Sem Christoffel (bas) en Mart Nijen Es (drums) zijn jonge gasten die een dosis power aan onze sound toevoegen. Dat geldt ook voor onze zanger Jan Hoving. Eindelijk iemand die klinkt als een kerel.”
De adrenaline giert door het lichaam van Vandenberg. Net als in de hoogtijdagen, twintig, dertig jaar geleden. Daarna was het even gebeurd met zijn muzikale activiteiten. “Ach, het was een samenloop van omstandigheden. Ik wilde aandacht geven aan mijn opgroeiende dochter, maar ook mijn passie voor het schilderen weer oppakken. Dertien jaar lang heb ik onder een steen geleefd en dat was prettig. Maar op den duur wint het podium toch van het atelier.”
“Natuurlijk had ik de muziekscene gemist en het was goed om er weer in terug te keren met een nieuwe band. Maar het was ook vreemd, er bleek veel veranderd te zijn. Drie jaar geleden brachten we de debuutplaat Moonkings uit en gingen op tournee. We kwamen ook op festivals en daar keek ik mijn ogen uit. Ik zag grote Nederlandse acts spelen en dacht: ‘Wat gebeurt hier allemaal?’ Het grootste deel van de muziek werd niet live gespeeld, maar stond op een harddisk! Nee, ik noem geen namen. De mensen weten vast welke bands ik bedoel.”
“Kijk, aan die poppenkast hebben wij geen zin. Wat wij op het podium doen is puur ambachtelijk handwerk. Live is bij ons echt live en dat heeft tot gevolg dat er weleens iets misgaat. Maar dat houdt het spannend. Als je alles uit een computer tovert, haal je de spanning en spontaniteit uit de muziek. Dat moet je niet willen.”
“De livesfeer willen we terug laten komen op MK II. Zo is The Fire ontstaan, de vierde track op het album. Het is een jam geworden waarin Sem en Mart helemaal losgaan. Bijna psychedelisch. Niet eerder heb ik een nummer opgenomen dat meer dan zeven minuten duurt.”
In What Doesn’t Kill You tapt Vandenberg tekstueel uit een ander vaatje. “Voor het eerst wilde ik in een lied iets kwijt over de wereld waarin we leven. Die is bizar toch? Maar het moest geen preek a la Bono worden. Die ontplofte dominee irriteert me mateloos met zijn hypocriete gelul over een rechtvaardige wereld. En dan ondertussen de Ierse belastingdienst ontwijken in Nederland.”
Na veertig jaar is Ad Vandenberg nog steeds niet klaar met de rockmuziek . “Ik blijf doorgaan tot ik erbij neerval. Misschien klinkt het als een cliché, maar MK II is de beste plaat die ik ooit heb gemaakt. Als ik ernaar luister denk ik bij mezelf: ‘We hebben het weer geflikt. Goed bezig, Vandenberg’.”
Vandenberg’s Moonkings: Atak Enschede (albumpresentatie) 11/11, Doornroosje Nijmegen 9/12, Hedon Zwolle 22/12.
Arie van der Graaf
Nice.