Met openingsnummer Only One Angel plaatst Jimmy LaFave zijn optreden in het al weken uitverkochte Hedon in de allerlaagste versnelling. Nog trager dan op het album Austin Skyline glijden de sentimentele noten van het donker uitgelichte podium af. De toon is gezet. Dit wordt een avond waar ‘midnight rains’, ‘dark clouds’ en ‘fallen tears’ de stemming bepalen.
De blues zit in de Texaanse singer/songwriter. Er zijn platenhoezen waar LaFave met een glimlach op staat, maar in Zwolle blijft de sikkeneurige kop twee uren lang in de plooi. Het leven is lijden voor LaFave, die zijn authentieke bluesgeluid voorziet van een rootsy randje. Folk en country in de traditie van Bob Dylan en Woody Guthrie zijn continu in zijn muziek aanwezig.
Guthrie’s Oklahoma Hills schroeft het tempo een fractie op, het obligate Just Like A Woman en I’ll Remember You onderstrepen de adoratie voor Dylan. Dat laatste lied is afkomstig van LaFave’s gloednieuwe cd Depending On The Distance, een plaat die hij in Zwolle vrijwel links laat liggen. Opmerkelijk, omdat het album als een van zijn betere wordt beschouwd.
The Outskirts Of Town is een slepende ode aan BB King waarin het muzikale patroon van LaFave’s muziek wordt blootgelegd. Met een pianosolo op rechts en een gitaarsolo op de linkerflank van het podium dreigt het statische optreden van LaFave en zijn vier begeleiders even voorspelbaar als langdradig te worden.
Deep South 61 Delta Highway Blues brengt weer wat lucht in een verstikkende ambiance die gedomineerd wordt door kermende klaagzangen als Going Home, Not Dark Yet, Café In The Rain en Never Is A Moment. In de volle zaal is het dan muisstil. Dat wel.
Gezien: Hedon Zwolle 1/11.