Het is een van de meest spraakmakende platenhoezen uit de pophistorie. Een parodie en aanklacht tegelijk. Politici, van links tot rechts, maar ook hippies en The Beatles krijgen er op het album flink van langs. Want uiteindelijk draait alles maar om één ding: We’re Only In It For The Money.
Een jaar nadat The Beatles hun Sgt. Pepper’s uitbrachten, kwam Frank Zappa met zijn satirische meesterwerk. De plannen voor de hoes, die op het eerste gezicht een kopie leek van Sgt. Pepper’s, verontrustten de platenmaatschappijen. Zij wisten: hier komt gedonder van. Toen Zappa’s pogingen om de zaak persoonlijk met Paul McCartney op te lossen strandden, werd besloten om het vermaledijde groepsportret naar de binnenkant van de hoes te manoeuvreren. De foto die binnenin zou komen, werd plotseling de blikvanger van de plaat.
Zo kon het gebeuren dat de uitgestreken koppen van Don Preston, Roy Estrada, Jimi Carl Black en Ian Underwood prominent de voorkant van We’re Only In It For The Money sierden, terwijl die van Zappa, met Pippi Langkous-staartjes en al, roemloos naar de achterzijde verdween. Die kon er echter niet mee zitten. Integendeel, hij stond erop dat het zo zou gaan. Het draaide niet zozeer om hem, als wel om The Mothers of Invention als band.
Dezelfde Don Preston, die op het geruchtmakende album nog dwars door je heen kijkt met die barse blik, komt deze maand naar de Apeldoornse Gigant. Onder de toepasselijke naam The GrandMothers of Invention geeft de 80-jarige toetsenist, samen met andere oud-Mothers getrouwen Napoleon Murphy Brock (67) en Tom Fowler (61), een inkijkje in de wondere muziekwereld van Frank Zappa. Preston werkte zeven jaar met ‘het genie’ en was een van de originele leden van The Mothers of Invention. Hij is op een groot aantal platen te horen waaronder het debuut Freak Out! (’66), de dubbelaar Uncle Meat (’69) en hilarische clash van jazz, avant-garde en rock op Weasels Ripped My Flesh (’70).
Gangmaker tijdens de optredens van de huidige GrandMothers is Napoleon Murphy Brock, de multi-instrumentalist die van ’74 tot ’84 in de band van Zappa zat. Hij is – meest op saxofoon – te horen op bejubelde albums als Roxy & Elswhere (’74) en Sheik Yerbouti (’79). Die laatste plaat leverde Zappa destijds zijn enige hit op in Nederland, de discosatire Dancin’ Fool. De levendige Brock neemt thans, naast alle blaasinstrumenten, ook de vocalen voor zijn rekening. Helaas moet de band het doen zonder de markante Roy Estrada, net als Don Preston een echte Mothers-original. De bassist die naast zijn werk voor Zappa, ook met Captain Beefheart en Little Feat speelde, maakte ook deel uit van de GrandMothers, maar belandde dit jaar voor vijfentwintig jaar in een Texaanse cel wegens kindermisbruik. Een rekensom leert dat Estrada 93 jaar is als ie daaruit komt, waarmee een kans op een comeback in welke Zappa-tribute dan ook uitgesloten lijkt.
Bijna twintig jaar na Zappa’s dood is de interesse voor diens artistieke nalatenschap onvoorstelbaar groot. Op dit moment worden twaalf albums per maand opnieuw uitgebracht en mogen internetdiensten als Spotify en iTunes zijn gehele oeuvre aanbieden. Maar ook live worden Zappa-fielen op hun wenken bediend. Zoon Dweezil Zappa toert al jaren rond met zijn Zappa Plays Zappa project, maar The GrandMothers of Invention zijn, zoals ze het zelf noemen, de authentieke live-versie van Zappa’s muziek.
The GrandMothers Of Invention zijn te zien: Gigant Apeldoorn 16 november.
Ook interessant deze maand:
|