Een nieuwe band met een bekende en oerdegelijke naam. Vandenberg is terug. Vandaag presenteert Ad ‘Adje’ Vandenberg het fonkelnieuwe album ‘2020’. En dat allemaal in een tijd waarin het coronavirus ons leven beheerst.
De release van een album is altijd een bijzondere gebeurtenis. Maar een plaat uitbrengen in een periode waarin het culturele leven tot stilstand is gebracht, lijkt helemaal een bizarre onderneming. Geen releaseparty’s, geen shows, geen tournees. Voor de gitaarreus uit Enschede moet dit een merkwaardige ervaring zijn.
Maar Ad Vandenberg nuanceert dat. “Ik merk niet zoveel verschil. Oké, ik doe de interviews telefonisch, maar eigenlijk doe ik dat in normale gevallen ook. Verder ben ik altijd al een thuiswerker geweest. Dat bevalt me het best. Pielen op mijn gitaar. Met muziek en schilderijen in de weer zijn. Rondhangen in een stad is nooit een liefhebberij van me geweest. Ik vermoed dat de meeste mensen de lockdown anders ervaren.”
Voor veel popartiesten is de coronacrisis een reden om de presentatie van een nieuwe plaat uit te stellen. Niet voor Ad Vandenberg. “Ook wij hebben even die reflex gehad. Maar de hele popwereld stelt dat soort dingen nu uit, waardoor er over een paar maanden een hausse aan nieuw materiaal verschijnt. De kans dat je dan ondergesneeuwd raakt, is levensgroot.”
Management, platenlabel Mascot en Vandenberg besloten eensgezind 2020 toch te releasen. Nu genereert het album alle aandacht, is de filosofie. “De afgelopen periode heb ik zo’n honderd interviews gedaan. Ook met internationale media. Hadden we de presentatie uitgesteld, dan was dat aantal beslist lager uitgevallen. Natuurlijk laat het ook zien dat keiharde gitaarrock nog lang niet dood is.”
De onverbiddelijke keerzijde van de coronamedaille is het verbod op evenementen. “Onze Europese tournee zou deze week van start gaan. Die moeten we nu uitstellen. De releaseparty’s in Paradiso en op het Ribs & Blues festival in Raalte zijn helemaal van de baan. Maar goed, hoe erg is dat?”
Het leuke aan Ad Vandenberg is dat hij op gezette momenten geen blad voor de mond neemt. Zo krijgt René Froger plots de volle laag. Onlangs jammerde de volkszanger dat artiesten hard getroffen worden door de coronacrisis. “Dan denk ik: pleur op man. Niet wij, maar de mensen die de ziekte onder de leden hebben of hun dierbaren zijn verloren, díe worden hard getroffen. Als je dat leed vergelijkt met het uitstellen van een tour, wat is dan erger?”
Voorlopig geen optredens dus. Maar sinds vandaag ligt er wel een album met tien spijkerharde, ‘in-your-face’ gitaarrocktracks. Daarboven prijkt de bandnaam die in de loop der tijd onder een diepe laag stof leek te zijn verdwenen. ‘Vandenberg’, op z’n Engels uitgesproken. Een naam die onlosmakelijk verbonden is met internationale successen als Burning Heart en Different Worlds.
“Moonkings, de band waarmee ik de laatste jaren heb gespeeld, is even in de ijskast gezet. Dat was een moeilijke, maar onvermijdelijke beslissing. Naast de Moonkings hebben de andere bandleden verschillende verplichtingen. Zanger Jan Hoving bijvoorbeeld runt een groot agrarisch bedrijf. Dat maakt toeren in het buitenland bijna onmogelijk.”
En juist dat ging Ad Vandenberg in toenemende mate missen. “Ik ben een rockzigeuner. De drang om over de wereld te trekken, overal op te treden, zit kennelijk in mijn bloed. De stilstand waarin ik was beland, voelde als achteruitgang. Dat begon me steeds meer dwars te zitten.”
Al vaker was hem voorgesteld de oude bandnaam weer op te pikken. “Daar heb ik altijd huiverig tegenover gestaan. Bang dat zoiets op een nostalgische teleurstelling zou uitdraaien. Bands die in een oude bezetting weer bij elkaar komen hebben vaak iets tragisch. Het vuur en de energie van toen krijg je nooit meer terug.”
Een dergelijke variant zag Vandenberg niet zitten. Maar een splinternieuwe, dynamische rockband met de vertrouwde bandnaam bood in zijn ogen weldegelijk perspectief. Eerst haalde hij de Chileense rockzanger Ronnie Romero binnen. Diens ervaring in Ritchie Blackmore’s Rainbow maakte hem tot de gedroomde frontman. Later sloten Koen Herfst (drums) en Randy van der Elsken (bas) aan.
Ronnie Romero en Ad Vandenberg
Het geluid van 2020 wordt omschreven als ‘Whitesnake meets Rainbow’. “Ach, dat is zo’n definitie die niet van mij komt. Maar ik snap het wel: ik heb heel wat jaartjes in Whitesnake gespeeld en Ronnie zong de pannen van het dak in Rainbow. Er zit wel een bepaalde logica in. Bovendien lees ik dat liever dan ‘Guus Meeuwis meets Marco Borsato’. Want zo stel ik me de hel voor, haha.”
Een van de meest in het oog springende nummers is Burning Heart. Een remake van het origineel uit ’82. “Grappig genoeg is deze versie nog ingespeeld door de Moonkings. Ik had de bezetting nog niet rond toen we de eerste persberichten de wereld in stuurden. Ronnie Romero heeft hem wel ingezongen. En hoe. Echt abnormaal goed.”
De opmerking is een sneer naar de oorspronkelijke zanger Bert Heerink. Na het uiteen gaan van Vandenberg bereikte de relatie tussen gitarist en zanger een dieptepunt als gevolg van een rechtszaak over de bandnaam. Samen met ex-bassist Dick Kemper maakte Heerink aanspraak op de naam. Een zaak die ze uiteraard kansloos verloren.
“Met deze nieuwe bezetting spoel ik de nare smaak van toen weg. Dit is een nieuw begin en ik heb er ontzettend veel zin in. Ja, ondanks alle belemmeringen die er momenteel zijn. Weet je, die positieve instelling heb ik van mijn moeder. Ze is 94 en klaagt nooit. Drie weken geleden heb ik haar opgezocht, samen met mijn zus. Moeder zat in een serre, wij buiten achter het glas met de telefoon in de hand. Ze zag de lol er wel van in. Geweldig toch?”
Vandenberg: 2020 (Mascot Records). Releasedatum vrijdag 29 mei.