‘Jazz’ is de korte en alleszeggende titel van het net verschenen album van het duo Deelder & Van der Lek. Onder het genot van een gin-tonic vertelt Jules Deelder erover.
Al ver voor het afgesproken tijdstip zit Jules Deelder in zijn favoriete stamkroeg. Zijn beeltenis hangt er aan de muur, naast die van Jimi Hendrix, Elvis en Frank Sinatra. “Ik kom hier graag. De gin-tonic wordt er op mijn wijze bereid”, licht hij toe. “In een tumbler. En met een uitgeknepen limoentje, een beetje ijs en een streepje tonic. Snap je?”
Met saxofonist Boris van der Lek heeft hij het relaxte album Jazz uitgebracht. De twee hebben samen een hechte band. “We kennen elkaar al zo lang”, vertelt de nachtburgemeester van Rotterdam. “Boris speelt waanzinnig mooi saxofoon. Zo hé. Maar de plaat heb ik niet alleen met hem opgenomen. Nee joh, er doen meer mensen mee. Deelder & Van der Lek is een muterende band. De samenstelling wisselt continu.”
“Op Jazz doe ik de vocals. Jazeker. Ik heb zelfs een eigen nummer gecomponeerd. De tekst had ik al. Vervolgens verzon ik er een melodie bij. Ik kon die natuurlijk niet op schrift zetten, maar wel het idee overbrengen. Boris begreep precies wat ik bedoelde.”
Spontaan zet Deelder het lied Vogelvrij in. “Soms, al dromend kan ik vliegen / En al vliegend ben ik vrij…” “Nou joh, en dan komt die solo van Boris. Zo mooi.”
Vanaf januari trekt het tweetal het land in voor een aantal liveshows. “Ja hoho, misschien met z’n tweeën. Het kan zijn dat meer muzikanten zich aansluiten. We zien wel hoe het loopt. Boris en ik houden van improviseren. We oefenen nooit. Krijg de tering. Nee, optredens zijn onze oefensessies. Mensen vragen wel eens wat ze kunnen verwachten. Nou, zeg ik dan, dat vraag ik me ook regelmatig af.”
“Ik denk nooit na over de toekomst. Welnee joh, de toekomst bestaat helemaal niet. Het enige dat bestaat is het heden. Daarom kan er bij ons niks fout gaan. Als je van te voren over iets gaat nadenken, dán kan er wat fout gaan. Kolére, ik lijk wel een predikant. Wat een gezever allemaal.”
Jazzmuziek heeft een prominente plaats ingenomen in het leven van Jules Deelder. “Als jazz eenmaal iets met je doet, kom je er nooit meer af. Wát jazz met me doet? Hoe moet ik dat nou uitleggen? Als je het zelf niet hoort, nou ja… Ah joh, al dat geouwehoer over muziek. Je schiet er geen reet mee op.”
“Ik ben in ’44 geboren. In dat jaar werd de Bebop uitgevonden. Snap je? Het is allemaal een samenloop van omstandigheden. Ruim tien jaar ben ik de tijdgenoot van Charlie Parker geweest. Zo hé. Pas later heb ik zijn muziek ontdekt, hij maakte iets wat in mij al leefde. En wát dat dan precies is, tja.”
“Muziek van tegenwoordig vind ik helemaal niks. Het zijn alleen maar geprogrammeerde vierkwartsmaten. Bonk-bonk-bonk-bonk. Een keurslijf waar je geen improvisaties in kwijt kunt. Als je de stekker eruit trekt, hoor je niks meer. Dat zeggen toch van een draaiende computer? Trek daar nóóit zomaar de stekker uit! Nou, volgens mij is dat het éérste wat je moet doen.”
Onlangs is Jules 74 jaar geworden. Een respectabele leeftijd. “Ja joh, en ik gebruik wat ik wil. Je hoort wel eens zeggen: goh, is die gozer nog al niet dood? Ik snap dat wel, want ik doe alles wat de Heer verboden heeft. Uiteraard moet je wel enigszins in balans blijven. Je kunt niet iedere dag vol gas gaan. Maar ik heb nog nóóit in het ziekenhuis gelegen. Ik heb niet eens een huisarts! Goed beschouwd ben ik een medisch wonder. Tering hé.”
Jules Deelder & Boris van der Lek: Luxor Live Arnhem 18/1.