Bells Of Youth op pad met nieuw album
Nee, zelf vinden ze niet dat ze van die verwarde, dromerige types zijn. Wel hebben ze hun idealen. De wereld een stukje zachter maken, bijvoorbeeld. Of kunnen leven van de muziek. Maar hoe pak je die dingen aan? “We hebben veel vragen en die vertalen we in liedjes.”
Uitgeteld liggen Leonie Bos (zang en gitaar), Hellen Vissers (zang en drums) en Estelle Stijkel (gitaar en zang) op de bank. De avond ervoor hebben ze hun nieuwe album Dreamers gepresenteerd en, tja, het werd laat. Heel laat. Zo laat, dat de twee andere bandleden hun kater nog uitslapen in bed.
“Het ging lekker gisteren”, vertelt de helblonde zangeres. “Toch?” Vragend kijkt ze de andere twee aan. “We hebben elkaar hier eigenlijk nog niet over gesproken.” Vissers en Stijkel vallen haar bij: “Ja, het was goed. Echt. We hebben veel positieve reacties ontvangen. Natuurlijk hadden we graag wat extra’s willen doen, met een confettikanon ofzo, maar dat mocht niet.”
De vijf dames van Bells Of Youth (leeftijd “tussen twintig en dertig”) hebben hun tweede album de titel Dreamers meegegeven. “Je moet dat zien als het achterna gaan van je dromen. Niet alleen met je hoofd in de wolken, maar ook daadwerkelijk tot actie overgaan. Binnen de band hebben we het over allerlei dingen en dat roept vragen op. Die vragen vertalen we in liedjes. Uiteindelijk hopen we dat er een positieve, liefdevolle boodschap uit voortvloeit.”
Liefdevol of niet, Dreamers is een sterk album geworden met een divers geluid. De samenzang van de vijf is hemels, maar ook muzikaal zitten de dertien liedjes verrassend in elkaar. “We hebben de tijd genomen voor dit album”, zegt Stijkel. “Sommige liedjes hebben best lang gelegen voordat ze op de plaat zijn gekomen en in de tussentijd hebben wij verschillende fases doorlopen. Daardoor is het geluid heel veelzijdig geworden.” “En natuurlijk nemen we alle vijf onze eigen invloeden mee”, vult Bos aan.
Groot is in ieder geval de invloed van de Engelse producer Tony Platt. “Ja, Tony, hij was er gisteren!” roepen de drie in koor. “Hij had ons nog nooit zien optreden en was na afloop hartstikke trots.” De gevorderde zestiger Platt heeft een imposante staat van dienst. Hij werkte als geluidstechnicus onder meer met Bob Marley, AC/DC en Paul McCartney en produceerde platen van Iron Maiden en Motörhead. Geen kleine jongen dus. Was het grote leeftijdsverschil geen belemmering? Bos: “Tony was aanvankelijk bang dat hij een vaderrol zou innemen, maar hij is ons als zusjes gaan zien. Zeker, Tony is van een andere generatie, maar hij heeft zoveel ervaring. Hij wist het beste uit ieder te halen. Bovendien kan de combinatie oud en jong weer vernieuwend uitpakken.” Hellen Vissers: “Het belangrijkste is dat je een producer hebt die iets kan. Daar komt bij dat Tony vertrouwen in ons had en dat gaf een goed gevoel.”
Vanzelfsprekend komt het onderwerp ‘vrouwenband’ aan de orde. “Ach, dat is voor ons helemaal geen issue. Het is altijd de buitenwacht die ons daar op wijst”, vinden de drie. “Ja, wij zijn best bijzonder. Er zijn niet zoveel bands die uitsluitend uit vrouwen bestaan. Maar we buiten dit niet uit als een ‘unique selling point’”, zegt Vissers. “Bovendien begrijp ik niet, hoe je sekse kunt koppelen aan muziek”, vraagt Stijkel zich af. “Van mij wordt vaak gezegd dat ik als een man op een gitaar speel. Ja, hèhè, vind je het gek? Zoveel vrouwelijke gitaristen zijn er niet waar je mij mee kunt vergelijken. Dan lijk ik al gauw op een vent ja.”
Bells Of Youth: Dreamers (V2 Records). Te zien in Hedon Zwolle, zaterdag 21 mei.