De tijd van het intensieve toeren is voorbij. Het rockabillytrio The Paladins, 36 jaar geleden opgericht in San Diego Californië, doet nog een select aantal shows per jaar. Nederland wordt nooit overgeslagen.
De lage landen en The Paladins onderhouden een warme band. Zanger/gitarist Dave Gonzalez piekert even: “Ik weet niet wat het is, maar het moet te maken hebben met jullie ‘open mind’. Kijk, de muziek The Paladins is een combinatie van een hoop stijlen. Vroege rock ’n roll, blues, country en rockabilly, je hoort het allemaal terug. Kennelijk hebben de Nederlanders daar een open oor voor.”
Samen met bassist Thomas Yearsley stond Gonzalez aan de basis van de band. Dat was in 1980, toen de rockabilly-revival met opkomende acts als Stray Cats in de kinderschoenen stond. “Ik ben opgegroeid in de jaren zestig en zeventig. Als tiener hoorde ik voornamelijk hardrock op de radio, maar dat boeide me niet. Nee, het waren mijn familieleden die mij op een ander spoor zetten. Zo was het mijn moeder die me in contact bracht met vroege rock ’n roll. Ze draaide ook veel platen van The Beatles en Rolling Stones. Countrymuziek kreeg ik mee van mijn vader. Hij was verzot op zangers als Buck Owens en Merle Haggard. En dan was er ook nog oma. Zij had een enorme verzameling jazz- en bluesplaten, die ik nu in mijn bezit heb. Ik ben er erg zuinig op.”
Een plek in een hardrockband was voor Gonzalez niet weggelegd. Hij leefde in zijn eigen muzikale universum. Op de high school ontmoette hij Thomas Yearsley, een bas-spelende scholier, die in hetzelfde universum rondzweefde. “Hij was ook een liefhebber van swing, jazz, rock ’n roll en blues. Eindelijk iemand met dezelfde passie. We zochten een drummer en de geboorte van The Paladins was een feit.”
Het werd een uitdaging om het authentieke geluid van de jaren vijftig, de hoogtijdagen van vroege rock ’n roll en rockabilly, weer tot leven te brengen. “Wij wilden het geluid van de fifties laten terugkeren in onze muziek. Daarom probeerden we in contact te komen met producers uit die tijd en gingen we op zoek naar studio’s en apparatuur uit de jaren vijftig. Veel mensen vonden dit vreemd: we leefden immers in een periode waarin disco en new wave populair waren. We kregen dan ook vaak het verwijt dat we ouderwets klonken.”
Toch won de herwaardering voor oude rock en rockabilly terrein. “We zijn altijd in onze missie blijven geloven. En het is mooi om te zien dat de interesse voor die muziek helemaal terug is. Noem het roots of americana, de basis is hetzelfde. Muziek maken is mensenwerk, niet dat van een computer.”
Ondanks de groeiende populariteit van The Paladins leek het in 2004 gedaan met de band. “Ik wilde verder de country-kant op en dat kon niet met The Paladins. Daarom startte ik samen met Chris Gaffney The Hacienda Brothers. We hadden een andere sound: rustiger en zachter. Bovendien kon ik me focussen op het gitaarspelen, aangezien Chris de zanger was.” Lang duurde dit avontuur niet. Gaffney overleed vier jaar later op 57-jarige leeftijd. Dave Gonzalez dook daarna nog even op in countryband The Stone River Boys, maar de oude liefde voor The Paladins bloeide toch weer op.
“Zes jaar lang waren we onze eigen weg gegaan en dat was mede een reden om bij elkaar te komen. Het deed me goed om met Thomas en Brian Fahey (drums) samen te spelen, maar het kostte me ook moeite. Ik moest weer zingen en in een hoger tempo spelen. Soms leek het op een nieuw begin. Maar dat hield onze muziek fris en vitaal.”
De frequentie van de live-optredens is sinds de wedergeboorte van The Paladins weliswaar flink gereduceerd, toch lijkt de band helemaal terug. Deze week presenteerde het drietal zelfs de nieuwe live-plaat Slippin’ in Ernesto’s – vorig jaar opgenomen in, hoe kan het anders, Nederland. Een studioalbum ligt in het verschiet, maar wanneer die verschijnt kan Gonzalez onmogelijk zeggen. “We hebben nog niet genoeg materiaal, maar hij komt er. Ooit. Weet je, The Paladins is rock ’n roll. And rock ’n roll will never die.”
The Paladins is te zien: Burgerweeshuis Deventer, vrijdag 26 februari.