De voorbereidingen voor het nieuwe album zijn in volle gang. In januari moet de plaat uitkomen en in de maanden erna zal Frank Boeijen zijn zoveelste ronde langs de theaters maken. Sinds de Nijmegenaar achtentwintig jaar geleden voor het comfort en intimiteit van het rode pluche koos, lijkt hij verloren voor de uitbundigheid van een festival. Maar niets is minder waar. Morgen staat Boeijen met een uitgebreide festivalband op de tiende editie van de Kanaalconcerten in Apeldoorn.“Ik ben altijd festivals blijven doen”, vertelt de 57-jarige zanger/liedschrijver. “Vooral in België, waar we al vanaf het begin van de jaren negentig spelen. Daar werden we regelmatig gevraagd voor een buitenevenement. De afwisseling van theater en festival beviel ons zo goed, dat we er ook een paar in Nederland zijn gaan doen.” Dat gebeurde voor het eerst tijdens de Vierdaagse feesten in Nijmegen. Een thuiswedstrijd. En bij die ene keer bleef het niet: Frank Boeijen zou er vaak terugkomen. Bovendien volgden shows op grote festivals als Indian Summer en Dutch Valley.
Als zanger van de Frank Boeijen Groep bestormde hij de hitladders met Linda, Zwart Wit en Kronenburg Park. Perfect gecomponeerde popliedjes, die echter naar de achtergrond verdwenen toen Boeijen de band ophief en solistisch verder ging. Sommige hits bleef hij spelen, maar het accent verschoof van pop naar luistermuziek. In het bijzonder die van het melancholieke en tikje sombere soort. Leent zijn muziek zich wel voor een festival?
“Natuurlijk creëer je in het theater een heel intieme sfeer. Het is daar donker en iedereen komt om te luisteren. Vaak is de theatertour gelieerd aan een nieuwe plaat. En daar kun je in de schouwburg iets moois van maken. Voor het laatste programma Een Vermoeden Van Licht had ik beeldende kunstenaars gevraagd een kunstwerk te maken, geïnspireerd op de liedjes van dat album. Tijdens de tour werden die op de achtergrond geprojecteerd. Dat is allemaal niet te vergelijken met een optreden in de openlucht. Daar ben je overgeleverd aan de omstandigheden. Maar dat maakt zo’n show wel extra uitdagend. In de buitenlucht spelen we met een uitgebreidere band en, tja, het is allemaal net iets steviger.”
De samenstelling van de liedlijst is van groot belang. “We hebben genoeg nummers die het goed doen op een festival. De Verzoening, Zwart Wit, Kronenburg Park en Zeg Me Dat Het Niet Zo Is krijgen altijd veel bijval.” Toch wil Frank Boeijen niet enkel teren op oude successen. “We spelen zowel oud als nieuw materiaal. Het zou best kunnen zijn dat we iets gaan spelen van het komende album.”
De omgeving bepaalt voor een belangrijk deel welke liedjes er uiteindelijk gespeeld gaan worden. Boeijen is dan ook benieuwd naar de plek waar hij morgen mag concerteren. “Ik heb begrepen dat het op een podium aan het water is. Klinkt goed. In dat soort situaties komen we in de middag en kijken naar de entourage. Welke mogelijkheden zijn er? Hoe is het geluid? Wat doet het weer? Maar ook, waar hebben we zelf zin in?”
Boeijen heeft goede herinneringen aan Apeldoorn. “We hebben er een hele geschiedenis mee. Hoe vaak hebben we niet in Orpheus gespeeld? In de oude en nieuwe zaal… Een prachtige schouwburg, we komen er graag. Eigenlijk zijn we al best lang bezig, hè?”
Kanaalconcerten Apeldoorn met Frank Boeijen en band (vrijdag 28/8) en het Orkest van de Koninklijke Luchtmacht met Ellen ten Damme (zaterdag 29/8). Beide concerten zijn gratis toegankelijk. Info: website kanaalconcerten.nl