Het programmeren van Blaudzun, prime time op het hoofdpodium, is een gewaagde onderneming. De geboren Arnhemmer is bepaald geen feestneus en zijn donkere, maar magistrale dramarock past niet echt in het hokje van de mainstreampop. Want dat is toch de categorie waar het Bevrijdingsfestival in Zwolle zich het prettigst in lijkt te voelen. We vieren de vrijheid, daar past toch geen moeilijk doenerij tussen? Neem de makkelijk meeblèrbare, snelle-halen-gauw-thuis-pop van Bløf die, afgezien van hun saluut aan Thé Lau (Iedereen Is Van De Wereld), de krappe vijftig minuten routineus vol stouwt met een lading hits. Is er op zo’n podium plaats voor een doemdenker als Blaudzun? Jawel, maar het gaat niet vanzelf.
Onlangs heeft Blaudzun zijn vierde album Promises Of No Man’s Land uitgebracht en het is duidelijk dat de stevige kost het moeilijk heeft op dit luchtige evenement. Mooie nummers als Euphoria worden niet direct gepruimd en het duurt geruime tijd voordat het publiek meegaat in de sinistere bombast van de zwart geklede zanger. Het meeslepende Elephants en de titelsong van de nieuwe plaat maken Blaudzun toch Bevrijdingsfestival-fähig. Een beetje.
Overigens komt het festival sowieso nogal traag op gang. Hoewel het grote veld voor het hoofdpodium in een verbazend rap tempo volloopt, blijft de stemming geruime tijd afwachtend en gelaten. Singer/songwriter Nielson doet vroeg in de middag zijn stinkende best, maar krijgt nauwelijks schwung in de groeiende menigte die, naarmate de middag vordert en de zon steeds uitbundiger gaat schijnen, zich comfortabel met kleedjes installeert op de groene weide. De goed geluimde festivalreggae van Chef’Special komt de feestgangers tegemoet, maar Jacqueline Govaert tempert die sfeer onmiddellijk met een voor dit podium te intieme pianopop. Govaert ondervindt dat succes na Krezip niet vanzelfsprekend is. Met Sweet Goodbyes grijpt ze dan ook gretig terug op vervlogen tijden.
Ook het naastgelegen eilandpodium Abbott heeft enige ontdooitijd nodig. Wellicht is de keuze voor Happy Camper in dit geval minder gelukkig. De breekbare folk van het gezelschap rond Job Roggeveen aardt op een schemerig poppodium, maar vervliegt bij daglicht. En pech heeft de organisatie met het afzeggen van de Spaanse furie The Excitements. Zwolle moet het doen zonder de opzwepende soul die herinnert aan de hoogtijdagen van Ike & Tina Turner. Gelukkig wordt het gemis aan energie goed gemaakt door de compromisloze rock van Afterpartees en John Coffey.
Dat het Bevrijdingsfestival naast Blaudzun nog meer relevante rock in huis heeft, laat DeWolff horen. Met een onstuimige set geeft het trio een inkijkje in het gloednieuwe album Grand Southern Electric. Meer blues en een tikje minder psychedelica maakt het trio nog trefzekerder dan voorheen. Opvallend genoeg pakt het festivalpubliek dit direct op.
Gezien: Park de Wezenlanden Zwolle 5/5