Die Laura toch. Heeft ze op een knopje gedrukt, prompt is haar pianogeluid verdwenen. Gegiechel, gedoe onder het keyboard. De onhandige, meisjesachtige aanpak waarmee Laura Jansen het euvel beslecht, is ontwapenend. En tegelijkertijd tekenend voor haar optreden in het prima gevulde Burgerweeshuis. Daar paart Jansen kinderlijke naïviteit aan deksels mooie muziek.
Laura Jansen is een vrouw van de wereld. Zou je denken. Half Amerikaans, half Nederlands. Vorige week nog stond ze als onderdeel van de Armin van Buuren Intens Tour in een volgepakt stadion in Mumbai. En toch komt de 36-jarige zangeres over als een onervaren kleuterjuf die vooral erg aardig gevonden wil worden door haar leerlingen. “Wat ontzettend fijn om hier te zijn en zoveel lieve gezichten in de zaal te zien.” Je weet dan al waar het die avond op gaat uitdraaien: meezingen met deuntjes als Wicked World. “Jullie doen toch wel mee, hè?”
Maar Jansen heeft ook een andere kant, namelijk die van een muzikale hoogvlieger met een uitstekende stem. Het tweede nummer in de set Little Things (You) is dan ook van een zeldzame schoonheid. In een intieme setting met gitarist JP Hoekstra (ex-Krezip) en drummer Wouter Rentema (ex-GEM) wordt stevig, maar ook harmonieus uitgepakt. De bluesy driekwartsmaat Signal is slepend en monumentaal, het glorieuze Golden oogverblindend en hoopgevend. Helaas komt het titelnummer van het album Elba in de lompe en bonkige uitvoering niet tot haar recht.
Tussen die juweeltjes door is het dus behelpen. Jansens onschuldige gekeuvel is net zo vlak als de Miike Snow cover Animal of de samenwerking met bejaardenhuis-rapper MC Fit in het liedje Stapje Terug. Niet gek dat je met een dubbel gevoel de popzaal annex kleuterklas de rug toekeert.
Gezien: Burgerweeshuis Deventer 30/1.
Nog te zien: Hedon Zwolle 15/2.