Ze draagt het haar zoals Diana Ross dat ooit had. Of Chaka Khan. Zo’n wijduitstaande bos met een scheiding. Je kunt het zien als een verwijzing naar de jaren zeventig en tachtig, de hoogtijdagen van disco, soul en funk. De Amerikaanse tv-show Soul Train was toen hét uithangbord van die vederlichte, maar lucratieve muziekstroming. In Lelystad memoreert de 36-jarige zangeres Giovanca Ostiana het programma en laat ze de Soul Train Line, het onderdeel waarin nieuwe danspasjes werden geïntroduceerd, herleven. Met het publiek aan weerskanten opgesteld maakt Giovanca op de uptempo discobeat van Lock Down een dansje met telkens een andere bezoeker. It’s party-time!
Best grappig om Giovanca zo uit haar bol te zien gaan. Want stilistisch voelt ze zich meer verwant met de softere aanpak van introverte types als Dionne Warwick en Minnie Riperton. Die laidback, tegen jazz aanleunende soulsferen zijn terug te horen op Giovanca’s nieuwe album Satellite Love. Het zwoele titelnummer dat in de polderpopzaal een glad gepolijste behandeling ondergaat, laat horen dat van een trendbreuk geen sprake is. Passend bij haar innemende verschijning en haar warme stem sluit de easy-listening stemming van Satellite Love naadloos aan bij de voorgangers Subway Silence (’09) en While I’m Awake (’10).
Haar feilloze vijfmansband en twee zangeressen masseren ieder lied tot een soepele notenmelange. De zachte funk in Look Of The State, het harmonieuze How Does It Feel of relaxt schommelende Forgive My Soul – het klinkt allemaal even onberispelijk. Dat gebrek aan een scherp randje, een onverwacht uitstapje of een gierende uithaal is iets wat je Giovanca kunt aanrekenen. Maar met haar overweldigende charme strijkt ze ook die plooitjes in een oogwenk glad.
Giovanca
Gezien: Underground Lelystad 16/11.
Verder: Gigant Apeldoorn 20/12.