Zijn fingerpicking techniek is adem afsnijdend. Met vijf vingers tegelijk tokkelt The Tallest Man On Earth over evenzoveel snaren en met speels gemak rolt de fraaie melodielijn van I Won’t Be Found uit de elastieken handen. De vlijmscherpe stem fileert de teksten. Wie de 29-jarige singer-songwriter zo aan het werk ziet, zou zweren dat hij uit het diepe zuiden van de VS komt.
Maar The Tallest Man heet Kristian Matsson en komt uit Zweden. Dat hij ons graag op het verkeerde been zet, blijkt uit zijn lengte die in werkelijkheid niet boven de een meter zeventig uitkomt. Maar liedjes schrijven kan ie. Dat maakt het dit jaar verschenen album There’s No Leaving Now wederom duidelijk. In het boordevolle Zwolse theater trekken zeven van die nieuwe liedjes voorbij in een uitgebreide set waarin de intimiteit jammer genoeg vaak onder druk komt te staan.
Want hoe fraai de composities ook zijn, The Tallest Man heeft de neiging zijn songs vocaal op te blazen. Alsof de optredens op grote festivals de nuance uit zijn zang hebben gezogen. Bijna alle liedjes worden op een denderend volume gezongen en juist bij hem zijn de snerpende uithalen niet altijd even aangenaam. Een liedje klein en ingetogen houden, het volume temperen – de kleine Scandinaviër laat meer dan eens de kans lopen om de theaterzaal om te toveren in een warme huiskamer.
Wel weet The Tallest Man eenvormigheid te omzeilen door de akoestische gitaar af te wisselen met de elektrische, zoals in To Just Grow Away en King Of Spain. Of door plaats te nemen achter de elektronische vleugel (Lost My Shape en There’s No Leaving Now). Neemt niet weg, dat na anderhalf uur het verzadigingspunt ruimschoots is bereikt.
Gezien: De Spiegel Zwolle 19/10.