Magere Hein heeft nooit vat kunnen krijgen op het voortbestaan van The Dubliners. De legendarische Ierse folkband, die dit jaar zijn vijftigste verjaardag viert, heeft in de loop der jaren afscheid moeten nemen van al zijn prominente bandleden. Ronnie Drew, Luke Kelly, Ciarán Bourke en Bobby Lynch – zij allen lieten het leven, maar telkens diende zich een vervanger aan en trok de karavaan verder. Maar met de dood van Barney McKenna, dit voorjaar, lijkt het einde van The Dubliners nu toch echt nabij.
Seán Cannon, de zanger/gitarist die dertig jaar geleden de plaats in nam van Luke Kelly, vertelt hoe hard de klap aankwam in april. “Het was een enorme schok toen we het hoorden. We wisten dat zijn gezondheid niet optimaal was: hij had diabetes en was al eens geveld door een licht herseninfarct. Maar begin dit jaar leek zijn conditie oké. Op weg naar zijn vakantiehuisje kreeg hij op die fatale aprildag een hartaanval en het was gebeurd. Hij is 72 jaar geworden.”
De dreun was extra heftig, omdat The Dubliners in januari hun ‘50th Anniversary Tour’ waren gestart. Met McKenna. De oprichting in ’62 rechtvaardigde een groots jubileum, waarmee een halve eeuw Dubliners gevierd zou worden met een uitgebreide tournee door Europa. Maar het liep een tikje anders. “De dag na de begrafenis van Barney kwamen we bij elkaar en vroegen ons af: wat nu?”
Een logische vraag. Met de dood van banjospeler McKenna hadden The Dubliners hun laatste originele bandlid verloren. “Maar we hadden contracten tot aan het eind van dit jaar en we voelden ook de verplichtingen naar de fans die reeds kaarten voor onze optredens hadden gekocht.” Volgens Cannon was het John Sheahan die de doorslag gaf. “John zei: laten we deze tournee afmaken. Daarna kan ik met pensioen.” De 73-jarige violist zit sinds ’64 in de band en vindt het zo langzamerhand wel mooi geweest.
De shows die volgden, voelden vreemd. “Natuurlijk misten we Barney. Nog steeds. Het was een markant figuur en een geweldige banjospeler. Hij wist het publiek altijd weer te verassen met zijn anekdotes. Ons ook. Het is zo jammer, dat hij de tour niet heeft kunnen afmaken. Ook hij was van plan er daarna een punt achter te zetten. Gerry O’Connor, een goede vriend van ons, heeft nu zijn plaats ingenomen.”
Met Sheahan is Seán Cannon nu de langst dienstdoende Dubliner. “Ik ben in ’82 bij The Dubliners gekomen. Het was de bedoeling dat ik twee weken zou meespelen, maar het werd ietsje langer”, lacht hij. “Vanaf het begin was ik een fan van ze. Hoewel ik van geboorte een Ier ben, woonde ik in de jaren zestig in Engeland. Als ze optraden in Birmingham, was ik van de partij. Ik wist dat ze na afloop altijd naar dezelfde kroeg achter het theater gingen. Dat was steevast een gezellige boel: er werd muziek gemaakt, gezongen en veel gedronken. Zo heb ik ze persoonlijk leren kennen en kwamen ze bij mij terecht toen ze me nodig hadden.”
De Ierse identiteit heeft een belangrijke rol gespeeld in de populariteit van The Dubliners. “Ik weet nog dat ze met Seven Drunken Nights hun eerste hit hadden en op de Engelse televisie verschenen. Man, wat waren we trots. Eenzelfde gevoel hadden al die Ierse emigranten, die over de wereld waren uitgezworven. Mede daardoor heeft de band een mondiale bekendheid gekregen.”
Na vijf decennia is er niet veel veranderd in de muziek van The Dubliners. “We spelen nog steeds op akoestische instrumenten voornamelijk authentieke Ierse folksongs. Maar tijdens deze tournee doen we ook nummers van Bob Dylan, Engelse en Schotse liederen. Ach, we spelen wat de mensen willen horen. En op de achtergrond zien ze foto’s en films uit vervlogen tijden.”
Zal deze jubileumtour de zwanenzang voor The Dubliners worden? “Ik verwacht het wel. Net als John, denk ik dat ik hierna met pensioen ga. Met zijn vertrek verliest de band het allerlaatste, nagenoeg originele lid en dat kan niet anders dan het einde van The Dubliners betekenen.”
The Dubliners 50th Anniversary Tour 2012:
1/10 Tilburg – 013
3/10 Utrecht – Vredenburg Leidsche Rijn
4/10 Rotterdam – De Doelen
5/10 Rijssen – Lucky & co
6/10 Leeuwarden – World Trade Center
7/10 Amsterdam – Paradiso
11/10 Nijmegen – De Vereeniging