Biddinghuizen – Lowlands is nog maar een paar uur onderweg, of het eerste feestje wordt al gevierd. Het Engelse kwartet Django Django zet het aanstekelijke Waveforms in en de volgestouwde Bravotent deint de haringen uit de grond. De band die dit jaar debuteerde met het titelloze debuutalbum werd vooraf getipt al als een van de verrassingen van het festival en maakt dat probleemloos waar. De catchy combi van stekelige Franz Ferdinand rock en lijzige Beach Boys harmonieën laten alle aanwezigen in en rondom de tent niet onberoerd. En dat ondanks de hitte.
Want het is warm tijdens deze krooneditie van het rockevenement. Voor de twintigste keer wordt het polderlandschap bij Biddinghuizen gedomineerd door de kleurrijke podia en artistieke aankleding. En hoewel het weer zelden Lowlands in de steek laat, is de warmte dit jaar wel erg uitzonderlijk. Niet gek dus dat de 55.000 bezoekers naar hartenlust hun flesjes vullen met water.
Toch hoor je niemand klagen. Waarom zou je ook? De omstandigheden zijn verder prima en bovendien staat de Lowlandspopulatie een interessant programma te wachten met voldoende verassingen. Django Django is er een van, maar een ander dient zich nog vroeger in de middag aan. Op het grootste podium staat singer/songwriter Ed Sheeran gepland. Een man alleen met zijn gitaar in die immense Alphatent, kan dat? De Engelsman stond weliswaar vorige week nog tijdens de sluiting van de Olympische Spelen voor een miljoenenpubliek, maar de afgelopen jaren zijn er heel wat artiesten op hun bek gegaan in deze gigatent. Zo niet Sheeran, die in zijn eentje 15.000 mensen in zijn greep houdt met een wervelende mix van zang en rap. Zelfs de KRS-One gangstarap-hit Sound Of Da Police is in goede handen bij de roodharige zanger, die minder suf overkomt als gevreesd.
Opvallend zijn op de eerste dag twee acts van de overzijde van de oceaan. White Rabbits steekt ontspannen van wal met een vernuftige artrock variant. Helaas is de geluidsverdeling aanvankelijk niet optimaal, waardoor de twee slagwerkers de andere vier bandleden nog harder laten zweten. Uiteindelijk slaat de balans voor het collectief uit Brooklyn toch naar de positieve kant door. Iets dat niet opgaat voor het afrobluesgezelschap Tune-Yards. De gestapelde zangcapriolen van frontvrouw Merrill Garbus beginnen na verloop van tijd behoorlijk te irriteren.
Ook de Londense band Bloc Party heeft het zich voor deze Lowlandseditie niet makkelijk gemaakt. Overmorgen verschijnt na lange tijd het nieuwe album Four en voor de festivalgangers is dit de eerste kennismaking met het kersverse songmateriaal. Octopus, Kettling en Real Talk worden daarom met enige scepsis ontvangen, maar zodra zanger/gitarist Kele Okereke de ‘golden oldies’ aankondigt, stijgt de stemming. Hunting For Witches, Positive Tension en vooral Banquet bereiken met gemak de achterste rijen in de Alphatent. Een lekkere opmaat voor de rest van het weekend.
Popjournalistiek