Voor de tweede maal deze maand heeft de Zwolse IJsselhal zich bewezen als verdienstelijke concertzaal. Oké, optisch valt er weinig te genieten aan deze betonkolos, maar akoestisch heeft men de zaak er goed voor elkaar. De ingenieuze progrock van Dream Theater gedijde er vier weken geleden uitstekend en ook deze zaterdag is de geluidsverdeling bij 3 Doors Down nagenoeg perfect.
De band uit het nietige plaatsje Escatawpa in Mississippi doet nogmaals ons land aan met de Time Of My Life World Tour, nadat deze negen maanden geleden al uitgebreid te zien is geweest in Eindhoven. Stiekem hoop je op enkele aanpassingen en vernieuwingen, maar bij 3 Doors Down stuiten zulke verwachtingen op een keiharde, metershoge muur. Voor veranderingen moet je niet bij 3 Doors Down zijn. De band toert al anderhalf jaar doodleuk met één en dezelfde liedlijst.
Hoewel de eerste twee songs niet eens zo onaardig zijn (het recente Time Of My Life en Duck And Run van het debuutalbum uit 2000), schakelt de formatie rond pseudorocker Brad Arnold al vlot over op hun kenmerkende, gladgepolijste stadionrockgeluid. Een toefje postgrunge en een snufje emo garneren een kleverige massa die voornamelijk op ballads gebaseerd is. Away From The Sun, What’s Left, When You’re Young, Heaven – het is maar een greep uit het arsenaal voorspelbare, spanningsloze meezingers van 3 Doors Down. Veel nieuws heeft deze overbodige, maar vooral gemakzuchtige herhalingsoefening dan ook niet opgeleverd.
Wat eraan vooraf gaat, is daarom interessanter. De Paceshifters laat met een gewaagde, bijna psychedelische set horen dat wat goed is niet van ver hoeft te komen. Het trio uit Wijhe verrast met nieuw materiaal en troeft daarmee de hoofd-act af op durf en avontuur.
Gezien: IJsselhallen Zwolle, 25/2.