Een ijzige stilte neemt bezit van een voor de helft gevuld Orpheus. Jawel, Marianne Faithfull keert nog eenmaal terug voor een laatste toegift. Strange Weather staat op de liedlijst, maar de bijna 65-jarige zangeres schuift die achteloos terzijde. Een a capella versie van de Ierse folksong She Moves Through The Fair raspt vervolgens langs de gehavende stembanden van de vrouw die weet wat overleven is. Het is een waardig slot van een optreden waarin Faithfull balanceert tussen karikatuur en kippenvel.
Marianne Faithfull is op zijn zachtst gezegd niet altijd even gelukkig geweest in het maken van keuzes. Op het gebied van de muziek ligt dat net even anders. De heren Jagger en Richards bezorgen haar de internationale doorbraak en ook daarna laat Faithfull zich bijstaan door songschrijvers die zo treffend aansluiten bij haar donkere levenswandel.
Het concert in Apeldoorn biedt een sfeervolle staalkaart van wat Faithfull zoal heeft voortgebracht sinds de vroege jaren zestig. Met haar recentste werk Horses And High Heels krijgt de avond een droomstart. Een stevige opener die de ooit zo frêle vocaliste een grootse entree geeft. Duistere liedjes van Mark Lanegan, Nick Cave en The Decemberists bewijzen haar voorliefde voor de sinistere kant van het leven.
Maar dan begint het instituut toch enigszins te wankelen. Wat is de titel van dat ene nummer? Hoe gaat de tekst ook alweer? Waar zijn mijn sigaretten? Soms is het niet duidelijk of ze het echt niet meer weet, of dat ze ermee speelt. Hoe dan ook, As Tears Go By, het lied waar het allemaal mee begon, heeft nog nooit zo beroerd geklonken. En toch blijft ze overeind. Working Class Hero, Broken English en The Ballad Of Lucy Jordan – er past maar een woord bij: kippenvel.
Gezien: Orpheus Apeldoorn 7/10.