Over het goede weer hoef je je niet meer te verbazen. Al jaren weet de zon het park de Wezenlanden in Zwolle blindelings te vinden. Het Bevrijdingsfestival Overijssel is synoniem aan een zonovergoten evenemententerrein. Anders is dat met de programmering. Een verrassende act op het hoofdpodium is een minder voor de hand liggend fenomeen. Ook de editie 2013, die gisteren weer vlekkeloos voortkabbelde, had veel bekende gezichten op het gigantische Wärtsilä-podium. Gers Pardoel, Di-rect, Racoon, Kane en Miss Montreal speelden de weide moeiteloos vol, maar konden geen seconde het bloed sneller laten stromen. En toch stond ie er, de surprise-act van dit jaar: The Coup.
Tussen al die vaderlandse coryfeeën viel dit gezelschap uit Oakland Californië op prettige wijze uit de toon. Puttend uit de rijke jaren zeventig mixte het soul en funk met stuiterende raps. Zanger Raymond ‘Boots’ Riley, zo weggelopen uit het fameuze tv-programma Soultrain, spuugde de nummers van het album Sorry To Bother You vol overtuiging de microfoon in. De politieke lading ging wellicht aan het publiek voorbij, maar was weldegelijk aanwezig. The Coup bracht de klassenstrijd in stelling met een ferm uitgesproken “power to the people!” en salueerde naar onze nieuwe koning met het blufferige (We Got) The Guillotine. Je moet maar durven. Ook de Turkse zangeres/pianiste Karsu was een opvallende verschijning op het grote podium, dat de liefhebber verder links kon laten liggen.
De organisatie had de goede keus gedaan door het kleinere Abott-podium naar het eiland in het park te verplaatsen. Het festival kreeg daardoor meer lucht. Wel ontstond zo een tweedeling in het publiek: de wat jongere festivalganger, die voor het bekende werk kwam, was voornamelijk op het grote veld te vinden, terwijl de liefhebber van het betere popwerk vooral op het eiland aan zijn trekken kwam. De uitgekiende programmering van de twee podia zorgde voor een continue stroom van muziek.
De Chinees-Mongoolse formatie Hanggai maakte daar een sterke indruk. De exotische mix van rock en traditionele volksmuziek sloeg direct aan, helemaal toen Jiu Ge (Dranklied) zich ontwikkelde tot een massale meezinger. Mede door het gebruik van Mongoolse instrumenten als de morin khuur (tweesnarige viool) en de tobshuur (luit), als ook de traditionele kleding groeide het optreden uit tot een van de hoogtepunten van het festival. Moeilijker hadden Rico & A.R.T. het aan het begin van de middag op datzelfde podium. De lome Reggae-vibe waarmee Rico een nieuwe weg is ingeslagen, paste weliswaar goed bij het weer, maar luisterde toch wat onwennig weg. De voormalige frontman van Opgezwolle leek zelf ook nog niet helemaal op zijn gemak en trok pas bij toen collega Typhoon zich bij hem voegde.
Geen podiumvrees kende de vijfkoppige band Skip & Die. De hilarische cocktail van Oosterse instrumenten, Afrikaanse ritmes en broeierige techno had het veld voor het Abott-podium onmiddellijk in haar greep. De kirrende Zuid-Afrikaanse zangeres Catarina Dahms bleek een eyecatcher van formaat. Samen met The Coup en Hanggai gaf zij het festival kleur.
Gezien: Park de Wezenlanden Zwolle 5/5.