Met het nieuwe album Set This Thing On Fire keert Anouk terug naar haar rock-roots. Na het betreden van enkele aanpalende percelen – we noteren: soul, Nederlandstalig, orkestrale bombast, ingetogen singer-songwriter – is het weer tijd voor wat meer pit. Dat schept verwachtingen voor de twee shows in de Ziggo Dome.
De verwondering is dan ook groot als de vaderlandse rockdiva in de volle muziektempel aftrapt met een minutenlang geleuter op een loom getokkel van gitarist Arie Storm. Wat gaan we nu beleven? Gaat Anouk vandaag plaatsnemen op de praatstoel? De band wordt alvast voorgesteld en ja, ze moet ook wat kwijt over haar fysieke gesteldheid. Die is niet optimaal. Tja, da’s balen. Maar eindelijk, na al die verbale omwegen maakt ze de verbazing compleet met het inzetten van een traditionele gospel: Woke Up This Morning (With My Mind On Jesus).
Het zou zomaar een toespeling kunnen zijn op een volgend album. Een gospel-plaat, waarom niet? Want dat is Anouk hè, die doet wat ze wil. De afgelopen jaren vloog ze stilistisch gezien alle kanten op. Het kreeg predicaten mee als ‘veelzijdig’ en ‘gevarieerd’, maar je zou het evengoed richtingloos en grillig kunnen noemen.
De terugkeer naar de rock waar Anouk in de jaren negentig naam mee maakte, is met gematigd enthousiasme ontvangen. Hoewel Set This Thing On Fire energiek en fris overkomt, bekruipt toch ook het gevoel dat het een wat geforceerde productie is. De zangeres is dit jaar vijftig geworden en het lijkt alsof ze dat feit van zich af wil schreeuwen. En dat niet alleen: op de albumcover etaleert ze haar gerimpelde sixpack.
Nadat de backingvocals (met onder meer Shirma Rouse in de gelederen) de verrassende gospelsong kleur hebben gegeven, schakelt het gezelschap door naar het psychedelisch getinte That’s My Heart You Hold. Het is een van de prijsnummers op het nieuwe album dat ook live overtuigend uitpakt. Dat valt bepaald niet te zeggen van Losing My Mind, ook een van de nieuwe tracks die in de grote hal echter degenereert tot een hysterisch gegil. Het is Anouk zelf die zich hardop afvraagt: “Waarom schrijf ik dit soort fokking nummers?” Dat is voor meer luisteraars een raadsel.
Al met al komt Set This Thing On Fire er bekaaid af. Slechts de helft van het album wordt gespeeld. Wonderlijk genoeg ontbreekt het beste nummer van de plaat: Vicky Lynn. Wat wel ruim baan krijgt zijn vaste waarden als Woman, Michel, R U Kiddin’ Me, Lost, Nobody’s Wife en de afsluitende stamper Girl. Daarmee draait dit optreden uit op een veilige exercitie. Anouk speelt, afgezien van die verrassende opening, op safe. Met een kundige, maar ook erg brave band die geen moment de tanden laat zien.
Slechts 17 liedjes telt de setlist, die moet worden ingekort omdat haar stem ‘het niet meer trekt’. Kan zijn, maar het is natuurlijk wel mager. Een nagenoeg uitverkochte Ziggo Dome mag meer verwachten. Zonder toegift komt er voor tien uur al een eind aan een spektakel dat uiteindelijk nooit wil ontbranden. Daarvoor is het voorspelbaarheidsgehalte te hoog. Bovendien zuigt het gebabbel van de frontvrouw de vaart uit het geheel. Het publiek lijkt het allemaal best te vinden, want ja, dat is Anouk hè, die doet wat ze wil.
Gezien: 2 september 2025 Ziggo Dome, Amsterdam. Herhaling: 4 september 2025 Ziggo Dome, Amsterdam.