Voor het album Secret Canon, Vol. 1 ploos de Amerikaanse singer/songwriter Dayna Kurtz de jaren veertig en vijftig uit, op zoek naar vergeten liedjes. Ze stuitte op een schat aan schitterende composities die uitgebracht werden op kleine, allang verdwenen labels. Kurtz ging ermee aan de haal en schreef er en passant zelf eentje bij, geheel in stijl.
De reusachtige vrouw met de machtige stem vertelt erover in het uitstekend gevulde theater van de Gigant. Ze noemt de namen van vergeten sterren als Mable John, Helen Humes en Johnny Adams. Artiesten, die Kurtz bijna obsessief aanzetten tot het ontdekken van nog meer lost songs. Secret Canon, Vol. 2 nadert zijn voltooiing, verklapt ze.
Die honger naar het ontdekken van liedjes zet haar performance in Apeldoorn enigszins onder druk. Ook daarin is Kurtz eerlijk. Dit is het eerste optreden van deze tour in Nederland en het is duidelijk dat ze er nog even in moet komen. Kurtz zoekt naar de juiste akkoorden, is de tekst even kwijt van Amsterdam Crown en pingelt er incidenteel lelijk naast. Het zijn de beperkingen van een optreden, waarin alles op de persoon zelf aankomt. Niet voor niets vraagt Kurtz enige clementie van het publiek.
Die krijgt ze. Want waar het trage tempo gaandeweg een verlammende uitwerking begint te krijgen op de avond – stroperige songs als Do I Love You en Take Me In Your Arms trekken erg langzaam voorbij, maar vooral het oeverloos stemmen van de gitaar wekt wrevel – daar maakt Kurtz’s imposante stem uiteindelijk weer veel goed. Op het snijvlak van jazz, blues en country vindt zij een knappe balans tussen een smartelijke uithaal en ingehouden emotie.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Gezien: Gigant Apeldoorn 10/2