Buitenstaanders. Zo zien de leden van de Engelse indieband The Magic Numbers zich het liefst. “Wij bevinden ons aan de periferie van de maatschappij.”
Niet zonder reden heeft The Magic Numbers het laatste album de titel Outsiders meegegeven. Volgens zanger/gitarist Romeo Stodart vindt dat niet alleen zijn oorzaak in hun muziek. “Ik ben net als mijn zus Michele geboren in Trinidad. Mijn vader is van Schotse afkomst, mijn moeder is een Portugese. Met ons gezin verhuisden we regelmatig. Eerst naar New York en later naar Londen. Als je zo vaak verkast, ga je jezelf al snel een buitenstaander voelen.”
“Er wordt me wel eens gevraagd: waar voel je je het meest thuis? Een direct antwoord daarop heb ik niet. Ik voel me nergens echt thuis. Ik voel me alleen thuis in de muziek. Muziek is de enige constante factor in mijn leven.”
The Magic Numbers kent een bijzondere samenstelling. Naast broer en zus Romeo en Michele Stodart bestaat de band uit Sean en Angela Gannon. Óók broer en zus. Het viertal is sinds het begin van de jaren nul actief in de indiepop. Hun titelloze debuutalbum uit 2005 weet onmiddellijk de aandacht te trekken van zowel pers als publiek. De onweerstaanbare composities lijken dankzij de vocale harmonieën te verwijzen naar de nog niet afgegraasde sixties van The Mamas & The Papas en The Beach Boys.
Ho even, dat misverstand wil Romeo direct uit de weg ruimen. “Toen we begonnen kende ik The Mamas & The Papas niet eens. Pas later ben ik daarnaar gaan luisteren. Ik snap het wel hoor: twee jongens, twee meisjes, die samenzang. Maar The Magic Numbers is geen retro hippieband. Onze muziek tijdloos en rijk geschakeerd. Het is een bonte mix van indiepop, country en soul.”
Het album Outsiders – inmiddels de vijfde in de rij – is een pittig rockende plaat geworden. Hun hardste tot nu toe? “Zeker. Gitaren spelen een voorname rol, meer dan voorheen. We wilden graag het livegeluid op de plaat proberen te vangen. Spontaner, dynamischer en minder bedacht. Ik denk dat we daar goed in zijn geslaagd.”
Met rockers als Shotgun Wedding en Ride Against The Wind schiet het album uit de startblokken. Maar de route die het kwartet kiest, gaat niet alleen over de snelweg. De broeders en zussen pakken net zo makkelijk B-wegen en verstilde landweggetjes. Geen band zo contrastrijk als The Magic Numbers.
“Als componist weet je nooit welke kant een nummer opgaat. Het lied zelf bepaalt dat. Soms pakt het uitbundig uit, soms ingetogen. Neem het nummer waarmee we het album eindigen, Sing Me A Rebel Song. Ik vond dat een mooie, stemmige manier om afscheid te nemen. Geheel in tegenstelling tot de onstuimige openers van Outsiders.”
Het illustreert de rebellie in The Magic Numbers. “Wij willen ons niet conformeren. Niet aan verwachtingen, niet aan de popscene. Vanaf het begin hebben we het gevoel gehad dat we de strijd moeten aangaan. Wij tegen de rest van de wereld.”
“Je ziet die attitude ook bij sommige grote artiesten. Ik houd van een rebelse instelling. Neil Young, Lou Reed, David Bowie hadden die. Mensen die zichzelf zijn gebleven en risico’s durven te nemen.”
Rebellie of niet, The Magic Numbers heeft in ook in Nederland een gevoelige snaar geraakt. Lowlands, Pinkpop, zelfs het Bevrijdingsfestival in Zwolle maken maar wat graag ruimte in de programmering voor de sprankelende shows van de Britten. Toch is het nu alweer een tijdje geleden dat ze voor het laatst hier te zien zijn geweest.
“Ik denk een jaar of vier, vijf geleden. In de tussentijd is er veel gebeurd. We hebben soloprojecten gedaan en, niet minder belangrijk, Michele is moeder geworden en ik vader. En dan gaat je leven er anders uitzien. Het gekke is dat je anders naar de wereld gaat kijken. Je gaat je meer zorgen maken. Kijk naar dat belachelijke gedoe rond de Brexit. Maar geloof alsjeblieft niet dat dit de mening is van het Britse volk. Dit is ze allemaal aangepraat. Zo zie je maar weer hoe belangrijk het is om je eigen pad te kiezen.”
“Dat vind ik zo mooi aan het schrijven van liedjes. Als songschrijver bevind je je aan de periferie van de maatschappij. Je bent een observator die commentaar geeft op de wereld. Natuurlijk hoop je dan wel dat je gehoord wordt.”
De hechte, familiale band tussen de leden van The Magic Numbers is volgens Romeo alleen maar een voordeel. “Zeker weten. We kennen elkaar van haver tot gort en kunnen in deze samenstelling helemaal onszelf zijn. ‘Keeping Up Appearances’ is bij ons niet aan de orde. We snappen elkaar en vullen elkaar aan. Dat de paden van de Stodarts en Gannons zich ooit gekruist hebben, is een kwestie van puur geluk.”
The Magic Numbers: Burgerweeshuis Deventer, donderdag 18 april.