Frank Kraaijeveld is het enig overgebleven oerlid van de Bintangs. De legendarische band uit Beverwijk werd bijna zestig jaar geleden opgericht.
Een aaneenschakeling van ups en downs. Zo omschrijft Frank Kraaijeveld het bestaan van de Bintangs. De rauwe rhythm & blues band vierde successen met hits Riding On The L&N en Travelling In The USA, maar raakte ook met regelmaat verzeild in diepe dalen. Onenigheid, bandwisselingen, geflopte platen – het leverde de band een spraakmakende historie op. Met als dieptepunt het feit dat de oprichters Frank en Arti Kraaijeveld ooit uit de band werden gezet.
“Met bewondering kijk ik naar Golden Earring of Rolling Stones”, begint Frank Kraaijeveld (73). “Man, die spelen al zo lang in dezelfde samenstelling. Mij is dat nooit gelukt. Maar ja, die bands waren stabiel in hun succes. Wij niet. Bij ons ging het altijd op en neer.”
Sinds het ontstaan in ’61 heeft de Bintangs een eigenzinnige positie in de vaderlandse popgeschiedenis ingenomen. De ongepolijste ‘Hoogoven sound’ werd even berucht als beroemd, net als hun compromisloze optredens. En er was altijd rumoer rond de band. Kenners hebben eens berekend dat de Bintangs ruim veertig muzikanten heeft versleten. Een bizar aantal.
“Tja, ik ben de enige constante factor in de band. Nou ja, bijna. Begin jaren zeventig zijn Arti en ik uit onze eigen band gezet. Ha, ze dachten dat de Bintangs beter af was zonder de gebroeders Kraaijeveld. Leve de democratie.” Maar koud twee jaar later was Frank alweer terug.
Heeft Kraaijeveld het nieuwe album van de Bintangs om die redenen It’s A Nightmare genoemd? Hij lacht. “Nee, het is de titel van een nummer dat ik jaren geleden heb geschreven, maar altijd op de plank is blijven liggen. Het gaat over een rocker die na een optreden zoveel adrenaline in zijn lijf heeft, dat ie de slaap niet kan vatten. De laatste zin luidt: It’s just like being famous / And no one knows your name / It’s a nightmare.”
It’s A Nightmare is een van de drie nieuwe songs op het album. De overige negen tracks zijn diverse liveopnames waarvan de oudste teruggaat naar het begin van de jaren tachtig. “We wilden weer iets van ons laten horen. Het album is een verzameling van oud en nieuw materiaal. Er lagen zoveel goede en ongebruikte liveregistraties in de kast, dat we daar wel wat mee moesten doen. Bovendien is het een eerbetoon aan twee overleden bandleden die er op te horen zijn: zanger Gus Pleines en drummer Harry Schierbeek.”
Pleines en Schierbeek zijn niet de enige ‘Bintangers’ die het leven lieten. Kraaijeveld denkt dat de teller thans op twaalf staat. “Of dertien. Ik weet het niet eens hoeveel precies. Tja.” De laatste die uitstapte, was zijn eigen broer Arti.
“Arti was twee jaar jonger dan ik. Hij overleed in mei, ik zat aan zijn sterfbed. Dat was tragische ervaring uiteraard, maar het was ook goed zo. Hij was helemaal op, een rock ’n roll leven van drank en drugs had hem helemaal gesloopt. Hij leed aan Korsakov en zat al een tijd in een verzorgingstehuis. We hadden nooit verwacht dat hij nog zo oud zou worden. Toen hij zestien was, zei hij al: ik ben een kaars die aan twee kanten is aangestoken. Ik geef twee keer zoveel licht, maar ben ook twee keer zo snel opgebrand.”
“Ik heb ook geleefd hoor”, klinkt het bijna verontschuldigend, “maar met stimulerende middelen ben ik altijd voorzichtig geweest. Daarom kan ik tot op heden in een rockband zitten. Over twee jaar bestaat de Bintangs zestig jaar. Dat zou uniek zijn. Of ik dat ga meemaken? Je weet het nooit zeker hè, maar ik ga daar wel vanuit.”
Bintangs: Calluna Ommen 17/11, Metropool Hengelo 19/1, Luxor Live Arnhem 24/1.