Met zijn bands Creed en Alter Bridge verkocht hij wereldwijd tientallen miljoenen platen. Nu toert Mark Tremonti door Europa onder zijn eigen naam. Met een nieuw album én een boek.
Hoewel Creed niet altijd op een warm onthaal van de pers kon rekenen, groeide de Amerikaanse rockformatie uit tot een van de best verkopende acts rond de millenniumwissel. Toch kwam er een eind aan de succesvolle band die naam maakte met gespierde power-ballads. De onhandelbare zanger Scott Stapp werd de splijtzwam die Creed om zeep hielp en onbedoeld de vervolgband Alter Bridge het levenslicht liet zien.
Mark Tremonti, oprichter en gitarist van zowel Creed als Alter Bridge, kan er nu wel om lachen. Zo gaan die dingen. Bovendien kwam Creed jaren later weer bij elkaar, zodat hij op dit moment drie bands onder zijn hoede heeft: Creed, Alter Bridge en zijn eigen vehikel Tremonti.
“Creed verkeert in een diepe winterslaap. Maar van Alter Bridge verschijnt dit najaar een dvd en volgend jaar een gloednieuw studioalbum. De komende tijd richt ik me echter helemaal op Tremonti”, vertelt Mark Tremonti vanuit zijn woonplaats Orlando.
De 44-jarige snarenkiller is opgetogen over zijn nieuwste brouwsel. Twee weken geleden verscheen A Dying Machine, het vierde Tremonti-album. Een plaat met een verhaal. Letterlijk en figuurlijk.
“A Dying Machine is een conceptalbum. Er staan veertien tracks op die samen een verhaal vertellen. Eigenlijk wilde ik de plaat tegelijkertijd uitbrengen met het boek dat erbij hoort. Want A Dying Machine is niet alleen een collage van metal-songs geworden, maar ook een roman. Ik heb voor het eerst in mijn leven een boek geschreven.”
Mark Tremonti is een liefhebber van science-fiction en het werd hem al snel duidelijk dat hij dit keer meer wilde dan alleen een album opnemen. “Toen ik het titelnummer schreef, raakte ik in de ban van mijn eigen fantasieën. In A Dying Machine legde ik de kiem voor de rest van het album, maar daarmee was het verhaal niet verteld. De uitgewerkte versie moest uitmonden in een roman.”
Een boek schrijven is wat anders dan het opnemen van een plaat. Dat ontdekte ook Mark Tremonti. “Dit is een nieuwe wereld voor mij. Aanvankelijk wilde ik het boek helemaal zelf schrijven. Ik had een idee en wilde daarmee aan de slag. Maar het vervaardigen van een roman is een ander vak. Daarom zocht ik hulp en vond die in de persoon van John Shirley. Het ging daardoor minder snel dan ik had gehoopt.” De uitgave van de roman heeft enkele maanden vertraging opgelopen en zal nu augustus op de markt verschijnen.
Auteur John Shirley deelt met Tremonti de fascinatie voor sience-fiction. Hij schreef er een stapel romans over, maar voorzag ook bands als Blue Öyster Cult van songteksten. “Na onze kennismaking hebben we een week bij elkaar gezeten. Ik lichtte mijn ideeën toe en zette in grote lijnen het verhaal uiteen.”
Met hulp van de schrijver ontstond een futuristische vertelling over deze wereld, tachtig jaar later. Het menselijk ras kan tegen die tijd in het laboratorium gekweekt worden – een strijd tussen de biologische en technologische soort lijkt dan ook onvermijdelijk.
“Het schrijven van een roman en het opnemen van een plaat zijn twee verschillende disciplines. Toch zijn er overeenkomsten. In beide moet dynamiek zitten, beide moeten lekker lopen. Aan de basis van het boek en de plaat staan dezelfde fantasieën, maar de uitwerking ervan is anders. Op het album springen de verhaallijnen uitbundig heen en weer. Dat is het boek natuurlijk niet zo.”
Het verklaart waarom een agressief nummer als Bringer Of War gekozen is als openingstrack. De energie ervan schudt de luisteraar onmiddellijk wakker. Bovendien introduceert het spijkerharde nummer een van de hoofdpersonen uit het boek. “Bringer Of War gaat over een schurk die uit is op de vernietiging van de mens. Ik vond het een krachtig vertrekpunt. Op de plaat dan.”
Muzikaal klinken verschillende invloeden door op A Dying Machine. Metal is de voertaal, maar ook flarden progressieve rock en wereldmuziek zijn hoorbaar. “Ik probeer me steeds verder te ontwikkelen door nieuwe elementen aan mijn muziek toe te voegen. Meestal gaat dat vanzelf. Zo begon ik met een riff voor Make It Hurt die nogal oriëntaals uitpakte. Ik heb daar verder op voortgeborduurd, waardoor het nummer een Duizend-en-een-nacht sfeer heeft gekregen. Ik hou van drama in mijn muziek.”
In vakbladen wordt Mark Tremonti beschouwd als een van de beste metalgitaristen ter wereld, toch is het schrijven van liedjes zijn grootste passie. “Op mijn elfde kreeg ik een gitaar, maar het is nooit een doel geworden om uit te groeien tot een virtuoos gitarist. Het schrijfproces vind ik interessanter. De perfecte melodie, dat is waar ik naar streef.”
Tremonti: TivoliVredenburg Utrecht 25/6, Hedon Zwolle 26/6.