‘Alles is al gedaan’
In een smoorhete Eindhovense studio legt de psychedelische rockband PAUW de laatste hand aan het debuutalbum dat in november moet verschijnen. Een titel is er nog niet, maar de single is al klaar. Afgemixt en wel. In de controlekamer waar een wapperende ventilator de temperatuur naar beneden probeert bij te stellen, schalt het nieuwe nummer Visions uit de boxen. Op de track klinkt de band zoals deze zich vorig jaar voor het eerst heeft gepresenteerd: vervreemdend en toch melodieus. Een zweverige combine van ijle zang, wonderlijke basloopjes en subtiele gitaarlijnen. En met een knipoog naar het rijke popverleden van de sixties en seventies.
Zanger/gitarist Brian Pots en drummer Rens Ottink moeten eigenlijk naar school vandaag, maar de werkzaamheden met PAUW gaan voor. Beiden studeren aan het Conservatorium in Amsterdam. “Vorige week hebben we nog een aantal tentamens gemaakt”, vertelt Pots, “maar dit heeft prioriteit. Gelukkig kunnen we veel met onze docenten regelen. Ze weten waar we mee bezig zijn en staan er volledig achter. Als we maar geen misbruik van de situatie maken.” En dat doen de twee beslist niet. Samen met producer Roel Blommers sleutelen ze geconcentreerd aan de opnamen.
Pots en Ottink vormen het hart van de viermansband. “We zijn er vanaf het begin bij betrokken, leden van het eerste uur”, zegt Pots. “Daar komt bij dat onze producer in de eindfase het liefst met een zo klein mogelijk team werkt”, vult Ottink aan. “We hebben een duidelijk idee hoe de muziek moet klinken.” De vroege twintigers zien er met hun lange, sluike haar uit als kinderen van de bloemengeneratie. Wellicht wat minder halfzacht en vaag, maar wel met dezelfde belangstelling voor psychedelische rock en oosterse invloeden. Voorkeuren, die in 2014 aan de oppervlakte komen in het bezwerende nummer Shambhala. De aandacht van de media is dan onmiddellijk getrokken – optredens bij 3FM en De Wereld Draait Door volgen.
Pots: “De liefde voor de muziek uit de jaren zestig en zeventig delen we alle vier.” Ottink: “We zijn er niet mee opgegroeid, maar hebben het wel ontdekt. Op het web kom je van alles tegen en als we het vet vinden, sturen we het naar elkaar door.” “Ik ben bewust op zoek gegaan naar wat ik als gitarist het leukst vind om te spelen”, gaat Pots verder, “en dan kom je bij die periode uit. Het heeft mede te maken met de destijds gebruikte opnametechnieken en instrumenten. Die inspireren en motiveren ons om van daaruit verder te gaan. Met de moderne middelen kunnen wij dingen doen die toen onmogelijk waren.”
Niet dat de hedendaagse muziek PAUW niks te bieden heeft. Integendeel, Ottink luistert met plezier naar de hiphop van Kanye West. “Ook hiphopartiesten halen hun inspiratie ergens vandaan. Kanye West heeft bijvoorbeeld een sample gebruikt van een nummer van de Britse progrockband King Crimson. Dat is toch gaaf?” “Alles is al gedaan”, concludeert Pots. “Vandaar dat veel bands teruggrijpen op het verleden.”
Als vanzelfsprekend vallen de namen van Pink Floyd en Yes. Ruim vier decennia geleden zetten zij de standaard voor het genre dat als progressieve of symfonische rock door het leven zal gaan. Ook The Beatles, Byrds en Todd Rundgren worden genoemd door het tweetal. En Earth & Fire. Pardon? “Ja, met Jerney Kaagman van Idols”, lacht Pots. “We hebben ons laten beïnvloeden door hun tweede album Song Of The Marching Children. Ik heb dat de anderen laten horen en ze vonden het direct te gek.”
De shows die PAUW heeft gedaan en de EP die eind vorig jaar is uitgekomen hebben de populariteit een enorme boost gegeven. Festivalorganisatoren zijn er dan ook als de kippen bij om het viertal vast te leggen. Pedro Pico Pop, Lowlands, Into The Great Wide Open en Let’s Get Lost staan prominent in de agenda. Daarnaast zien Pots en Ottink uit naar de clubtour die na het festivalseizoen van start gaat. Toch blijven de heren met de beide benen op de grond staan. “We zijn nuchtere oosterlingen. Natuurlijk is het mooi dat we dit allemaal kunnen doen, maar zelf hebben we het idee dat we er langzaam naartoe zijn gegroeid. En voor ons is dit niet het eind. Uiteindelijk willen we de hele wereld laten weten wie we zijn.”
PAUW is dit weekend te zien op Pedro Pico Pop in Raalte. Vervolgens op Lowlands (Biddinghuizen, 23/8), Into The Great Wide Open (Vlieland, 3/9) en Let’s Get Lost (Zwolle, 24/10). Daarna volgt de clubtour die start in Hengelo (7/11) en eindigt in Paradiso Amsterdam (20/12).
| Pedro Pico Pop Het meest eigenwijze festival van het oosten gaat dit jaar haar elfde editie tegemoet. Een onaangename verrassing was de ontdekking van asbest op het MBI terrein in Raalte waar PPP de laatste jaren vertoefde. Noodgedwongen moest de organisatie op zoek naar een andere locatie. Die werd gevonden in het terrein rondom de Sallandse Poort, in de volksmond bekend als ‘kruispunt Bos’. Maurice Endeman van PPP: “We hebben van de nood een deugd gemaakt. Wat we op de vorige locatie misten was gras. Dat hebben we nu volop. En nu maar hopen op prachtig weer. Bovendien geeft de verhuizing ons de kans om alles weer eens anders aan te pakken. Nadenken over de indeling en aankleding van het terrein – we moesten als het ware opnieuw beginnen. Er komen vier podia: één in een grote festivaltent, één in de openlucht, één in een Romneyloods en er is een rock ’n roll area.” Naast bekende acts als DeWolff, The Miseries, Mr. Polska en Kraantje Pappie, zijn Heymoonshaker (Britse mix van rauwe blues en beatbox) en Tijuana Panthers (experimentele garagepop uit Californië) een bezoek aan Pedro Pico Pop waard. Pedro Pico Pop, Sallandse Poort Raalte. Zaterdag 18 juli, vanaf 13.00 uur.
|