Voor de 21e editie van het Dauwpop festival laat de organisatie weer een bonte waaier aan rockacts naar Hellendoorn afreizen. Publiekstrekkers én cultbands zullen de diverse podia bestijgen. Zo behoren Anouk en Kensington tot de eerste categorie, de Belgische rockformatie dEUS tot de tweede. De band rond zanger/gitarist Tom Barman heeft op de grootste Europese festivals gestaan. Pinkpop, Roskilde, Werchter, Lowlands, Sziget – onze zuiderburen waren present. Maar is dEUS wel een echte festivalband?
De begroeting is joviaal. Met een uitgestoken rechterhand loopt de 43-jarige Barman de interviewer tegemoet. In de linker klotst een halfgevuld glas witte wijn. De middag is nog lang. Straks heeft hij eerst een soundcheck met dEUS, daarna met zijn elektro-project Magnus. Hier op het Where The Wild Things Are festival in Zeewolde staat Barman met beide geprogrammeerd. Een primeur. Op Dauwpop zal hij die krachttoer herhalen. In het Grand Café van bungalowpark De Eemhof waar Where The Wild Things Are zich afspeelt, neemt Barman plaats achter een keurig gedekte tafel. Een serveerster komt langs. “Zet er nog maar een wijntje bij, alstublieft.”
“Eerlijk gezegd heb ik het nooit zo gehad op die grote festivals”, steekt de amicale Belg van wal. “Je zit altijd vast aan die vervelende exclusiviteitsbedingen. Pukkelpop en Werchter nemen clausules op dat je twee maanden voor en na die tijd niet mag optreden. Ik vind dat zo’n onzin. Daarom doen we dit jaar wat kleinere festivals, zoals dit hier in Zeewolde of Dauwpop in Hellendoorn. En vergis je niet, het zijn festivals die mathematisch misschien wat kleiner zijn, maar waar prima bands komen.”
Vorig jaar bestond dEUS op de kop af een kwart eeuw. In de jaren negentig zorgde het gezelschap uit Antwerpen voor een schokgolf in de Belgische rockscene. En ver daarbuiten. De inventieve melange van rock, avant-garde, jazz, blues en folk op platen als Worst Case Scenario (’94), In a Bar, Under the Sea (‘96) en The Ideal Crash (‘99) leverde dEUS niet alleen internationale erkenning op, het had ook een explosie van avontuurlijke Belgpopbands tot gevolg. Ook dEUS was muzikaal gezien niet altijd even toegankelijk. Is dat geen handicap op een festival?
“Je bedoelt of dEUS een echte festivalband is? Natuurlijk zijn we dat!” De verbaasde blik van zijn gesprekspartner tempert Barmans stelligheid. “Nou ja, wij zuigen voorbij hoppende festivalgangers niet zomaar even de tent in. Bij ons moet je wel enige voorkennis hebben. Maar wij kunnen een groot publiek aan. Dauwpop incluis. En dat we tussen publiekslievelingen als Kensington en Anouk staan gepland, maakt ons niet zo veel uit.”
Wel past het vijftal de setlist aan. “Dat klopt, maar die is sowieso pleasing dit jaar. We hebben net een best-of album uitgebracht, waar we veel van gaan spelen.” Hij herinnert zich een show op Werchter waar leergeld werd betaald. “Wij waren de afsluiter op zondag. Er was nog een grote massa op de been, maar die had een zwaar weekend achter de rug. Je merkte gewoon dat de mensen naar huis wilden. De setlist was toen te ambitieus en niet aangepast aan de omstandigheden. Dat was een wijze les.”
Overigens heeft Barman de ophef in de pers over het experimentele gehalte van dEUS altijd overtrokken gevonden. “Ach, we waren jong en avontuurlijk. Dat wel. Maar uiteindelijk maakten we gewoon melodieuze popnummers. Dat deden we toen en dat doen we nog steeds. In die zin is er in al die tijd weinig veranderd.”
Nieuw materiaal hoeven we voorlopig van dEUS niet te verwachten. “Nee, dit wordt een jaar van terugkijken. We hebben acht albums te vieren en daar gaan we ons mee amuseren. Er staat voor de zomer een Europese tournee gepland en aan het eind van het jaar doen we een theatertour. Tijdens Into The Great Wide Open op Vlieland hebben we een keer al onze rustige nummers gespeeld. Niet akoestisch, maar elektrisch. Dat is zo goed bevallen, dat we daarmee een tour langs de mooiste theaters willen maken. En daarna? Daarna wordt alles weer anders.”
Dauwpop Hellendoorn, Hemelvaartsdag 14 mei van 12.00 tot 23.00 uur.
www.dauwpop.nl
| Dauwpop tips Tom Barman is niet alleen met dEUS aanwezig op Dauwpop. Met zijn elektro-danceproject Magnus sluit hij laat in de avond Jack’s King King podium af. Magnus bestaat feitelijk uit het duo Barman en techno-dj C.J. Bolland, live krijgt het echter ondersteuning van Tim Vanhamel (gitaar), Christophe Claeys (drums), Joris Caluwaerts (toetsen).
In de harde sector mag de woestijnrock van Masters Of Reality niet gemist worden. Ook de bikkelharde punkrock van Dead Moon is een must. De band rond het echtpaar Fred en Toody Cole is eigenlijk al lang uit elkaar, maar doet een eenmalige reünietour. Afterpartees, John Coffey en Paceshifters vertegenwoordigen de categorie jonge honden, terwijl C.W. Stoneking met zijn papyrusblues ondergebracht kan worden onder het kopje rare snuiters. Hiphop is goed vertegenwoordigd dit jaar. Typhoon, Sticks & Moon zijn vaste waarden, bijzonder is het optreden van de peetvader van de Nederlandse hiphop Extince. In maart verscheen tot veler verrassing het album X. De meest onvoorspelbare act komt uit Los Angeles. Foxygen strijkt de luisteraar al een decennium lang tegen de haren in met een maffe combinatie van chaotische jams en honingzoete melodieën. Op het podium kunnen ze je het bloed onder de nagels vandaan halen. Reden genoeg om daarbij aanwezig te zijn. |
Natuurlijk zijn Anouk, Kensington en Dotan de grote namen op deze Dauwpop editie, maar tussen dat volle-tenten-geweld staat een aantal smeuïge smaakmakers geprogrammeerd.